Το ‘κακό’ που μου έχει κάνει αυτός ο δίσκος δεν περιγράφετε. Από την ώρα που μπήκε το CD στο stereo μου δεν λέει να βγει. Το έχω λιώσει. Γιατί οι Τυνήσιοι Myrath επιστέφουν με το τρίτο δίσκο της καριέρας τους ονόματι “Tales Of The Sands”, ο οποίος αφήνει το περσινό “Desert Call” χιλιόμετρα πίσω. Εδώ πραγματικά φαίνεται το πόσο σκληρά εργάστηκε η μπάντα ώστε να φτιάξει ένα δίσκο τόσο ολοκληρωμένο. Για πολλούς δε αυτό το “Progressive Oriental Metal” το οποίο αρέσκονται να παίζουν οι φίλοι από την Τυνησία είναι κατακριτέο και αποτελεί μια σχέση πάθους – μίσους ή “love’em or hate’em” αγγλιστί. Εγώ ανήκω στην κατηγορία της σχέσης πάθους με την μουσική τους. Και αυτό γιατί έχουν καταφέρει κάτι παραπάνω από εξαιρετικά να συνδυάσουν το progressive metal στο οποίο μας έχουν συνηθίσει οι Symphony X, οι οποίοι αποτελούν και την μεγαλύτερη επιρροή της μπάντας (σ.σ. οι Myrath έχουν υπάρξει και tribute μπάντα σε αυτούς στο παρελθόν), με την ανατολίτικη μουσική και φιλοσοφία. Από τις φωνητικές μελωδίες του υπέροχου Zaher Zorgatti (φωνάρα από τις λίγες!!!) μέχρι την χρήση παραδοσιακών οργάνων γι’ αυτό το ιδίωμα όπως βιολιά, τουμπερλέκι (δένει απίστευτα με το σύνολο) κ.α. Στα πλήκτρα ο Elyes Bouchoucha έχει καταφέρει απίστευτα στο να ανταπεξέλθει στο ρόλο του ενώ το παιχτρόνι ονόματι Malek Ben Arbia έχει τιθασεύσει την εξάχορδη θεά με το υπέροχο του παίξιμο, γεμάτο από ανατολίτικες μελωδίες. Επίσης μου άρεσε η χρήση γυναικείων φωνητικών οι οποίες τραγουδούν σε ύφος αμανέ, το οποίο σε οδηγεί κατευθείαν στα βάθη της Ανατολής, όσο επίσης και η χρησιμοποίηση κάποιον στίχων στην μητρική τους γλώσσα. Όσο για αγαπημένη στιγμή μέσα στο δίσκο;;; χμμ… Αυτό είναι δύσκολο μιας και μου αρέσει όλος. Συνιστώ ανεπιφύλακτα στους φίλους του εν λόγω ιδιώματος να βάλετε αυτό το διαμάντι στην δισκοθήκη σας. Όσοι δεν τους ξέρετε, ψάξτε γι’ αυτούς. Δεν θα χάσετε….
8,5/10
Νίκος Σιγλίδης
