Γνωστοί σε εμάς κυρίως σαν τη μπάντα του Έλληνα τραγουδιστή/παραγωγού Δημήτρη Λιαπάκη, οι Mystic Prophecy, που έχουν την βάση τους στην Γερμανία, έχουν από το 2008 ενισχύσει το ελληνικό στοιχείο, με την ένταξη του Constantine (Descending, ex. Nightrage). Με το έβδομο άλμπουμ τους οι dark power metallers συνεχίζουν στο ίδιο ύφος σου σύγχρονου μελωδικού και δυναμικού ταυτόχρονα ήχου, που αν και δεν με χάλασε, δε μπορώ να πω πως με τρέλανε κιόλας. Το πρόβλημα για μένα εντοπίζεται κυρίως στις συνθέσεις και δευτερευόντως στα επίπεδα φωνητικά. Όλα τα τραγούδια έχουν την ίδια νοοτροπία στη σύνθεση, χωρίς διαφοροποίηση, βασισμένα όλα σχεδόν στην ίδια κλίμακα, με αποτέλεσμα να μοιάζουν όλα μεταξύ τους. Τα φωνητικά δε βοηθάνε καθόλου τη κατάσταση, μάλλον το αντίθετο, χωρίς εξάρσεις, μοιάζουν σα να παραλλάσουν την ίδια φωνητική μελωδία. Όσο κυλάει το άλμπουμ το πρόβλημα γίνεται πιο έντονο και στο τέλος νιώθεις πως έχεις ακούσει ένα τραγούδι μόνο. Αν και δε μπορώ να μπω στον κύκλο των οπαδών τους, νομίζω πως και οι ίδιοι θα περίμεναν κάτι καλύτερο από τους Mystic Prophecy.
5/10
Γιώργος Τσινάνης
