Είναι ορισμένες μπάντες που όσο και να προσπαθήσεις να τις κατατάξεις σε κάποιο είδος, δεν σε αφήνουν λόγω της ιδιαιτερότητάς τους και του έντονου χαρακτήρα τους. Δύο χρόνια μετά το απίστευτο ντεμπούτο τους, οι Αυστραλοί extreme metallers Ne Obliviscaris, συνεχίζουν στο αυστηρά προσωπικό τους ύφος να παράγουν Τέχνη με Τ κεφαλαίο, κυκλοφορώντας το νέο τους άλμπουμ “Citadel”, κερδίζοντας ακόμα περισσότερους οπαδούς και φήμη. Το GreekRebels, επικοινώνησε με τον μπασίστα τους Brendan “Cygnus” Brown, ο ποίος μας μίλησε για όλα όσα αφορούν το νέο άλμπουμ, την μπάντα και την μουσική της και πολλά άλλα ενδιαφέροντα θέματα.
Έχει περάσει περίπου μισός χρόνος από την κυκλοφορία του “Citadel”. Είστε ευχαριστημένοι από την έως τώρα πορεία του;
Brendan: Κατηγορηματικά ναι. Τα όνειρά μας γίνονται πραγματικότητα. Το να συναντάμε τους οπαδούς μας, να περιοδεύουμε σε όλο τον κόσμο και να μοιραζόμαστε την σκηνή με μπάντες που εδώ και χρόνια θαυμάζουμε και έχουν επηρεάσει τον ήχο μας, είναι ότι περισσότερο θα μπορούσαμε να ζητήσουμε. Τόσες πολλές καλές κριτικές και παρουσίες σε λίστες top 10 δίσκων είναι το λιγότερο συγκινητικό. Ανυπομονούμε για ότι μας επιφυλάσσει το μέλλον.
Πόσο χρόνο χρειαστήκατε για την ολοκλήρωση “Citadel”; Πότε ξεκινήσατε να το δουλεύετε;
Brendan: Ποτέ δεν σταματάμε να συνθέτουμε. Ανάμεσα στα έξι μέλη της μπάντας, δεν υπάρχει ποτέ έλλειψη ιδεών, πάντα υπάρχει κάτι να αιωρείται. Οπότε, μερικά riffs υπήρχαν πολύ πριν την κυκλοφορήσει καν το “Portal of I”. Είναι δύσκολο να εντοπίσω πότε ξεκίνησε το γράψιμο, όμως μετά την κυκλοφορία του “Portal of I” έπρεπε να επικεντρωθούμε σε έναν νέο δίσκο. Συγκεντρώσαμε όλες αυτές τις ιδέες και ξεκινήσαμε να τις αναπτύσσουμε στα ολοκληρωμένα τραγούδια που ακούμε σήμερα. Κάποια τραγούδια χρειάζονται μήνες, κάποια άλλα παίρνουν χρόνια. Κάποιες φορές χτυπάμε σε τοίχο και αφήνουμε για λίγο στην άκρη το τραγούδι μέχρι να εμφανιστούν νέες ιδέες.
Πολλοί πιστεύουν πως ο δεύτερος δίσκος είναι ο πιο κρίσιμος στη ζωή μιας μπάντας και μπορεί να καθορίσει την μοίρα και το μέλλον της. Νιώσατε κάποια πίεση τέτοιου τύπου όταν ξεκινήσατε να δουλεύετε πάνω στο “Citadel”;
Brendan: Το“Portal of I” εισέπραξε τόσους επαίνους και καλές κριτικές που πολλοί οπαδοί το χαρακτήριζαν «Καλύτερο άλμπουμ της δεκαετίας. Καλύτερο άλμπουμ όλων των εποχών». Τέτοιοι ισχυροί χαρακτηρισμοί έφεραν μαζί μια πίεση να δημιουργήσουμε ένα άλμπουμ τουλάχιστον ισάξιο, αν όχι καλύτερο, από το “Portal of I”. Αλλά είχαμε ένα στενότερο χρονικό πλαίσιο για να το πραγματοποιήσουμε, ενώ στο “Portal of I” δεν είχαμε χρονικούς περιορισμούς. Ωστόσο, είμαστε πολύ πιο ικανοί μουσικοί και συνθέτες.τώρα, προφανώς όση περισσότερη εμπειρία αποκτάς δουλεύοντας κάτι, τόσο καλύτερος γίνεσαι! Σε τελική ανάλυση γράφουμε μουσική για τους εαυτούς μας και αν είμαστε εμείς ευχαριστημένοι με τη μουσική που γράφουμε, πιστεύουμε ότι θα είναι και οι οπαδοί μας. Υπάρχει ακόμα κόσμος που πιστεύουν πως το “Portal of I” τους εκφράζει περισσότερο αλλά εμείς αναμφίβολα νιώθουμε πως το “Citadel” αποτελεί μια πιο εστιασμένη έκφραση του ήχου μας και της πορείας που θέλουμε να ακολουθήσουμε.
Το πρώτο πράγμα που πρόσεξα στο “Citadel” ήταν οι βαθύτερες black metal επιρροές, συγκριτικά με το “Portal Of I”. Ήταν κάτι που ήρθε από μόνο του ή επιλέξατε αυτήν την πορεία για να διαφοροποιηθείτε κάπως;
Brendan: Μου φαίνεται περίεργο που λες κάτι τέτοιο μιας και εμείς πιστεύουμε ότι συνέβη το αντίθετο! Το “Portal of I” είχε δυνατές δονήσεις παραδοσιακού black metal όπως για παράδειγμα στα τραγούδια “Tapestry Of The Starless Abstract” και “As Icicles Fall”, αλλά το “Citadel” ακολούθησε ένα πιο prog μονοπάτι, οι ενορχηστρώσεις, οι υφέσεις και οι εναλλαγές μεταξύ στυλ όπως για παράδειγμα στο “Painters Of The Tempest (part II)- Triptych Luxt”. Από ακραίο brutal σε ήρεμο post rock, όπως στο δεύτερο μισό του “Phyrric”. Όλα όσα κάνουμε έρχονται φυσικά, ποτέ δεν καθόμαστε να προκαθορίσουμε πώς θα ακούγεται ένα τραγούδι ή πόσο θα διαρκεί. Απλά τζαμάρουμε μέχρι να νιώσουμε ότι είναι σωστό.
Η δεύτερη παρατήρησή μου αφορά τον τρόπο με τον οποίο ρέει το άλμπουμ, καθώς συμπεριφέρεται περισσότερο σαν ένα ενιαίο τραγούδι. Αυτό ήταν αποτέλεσμα της θέλησής σας να δημιουργήσετε ένα concept άλμπουμ ή έγινε το αντίθετο;
Brendan: Όπως προανέφερα, εμείς συνθέτουμε όπως νιώθουμε ότι μας βγαίνει. Ο μικρότερος χρόνος που είχαμε διαθέσιμο για την ολοκλήρωση του “Citadel” σίγουρα επηρέασε την ροή των τραγουδιών. Ενώ το “Portal of I” δημιουργήθηκε στη διάρκεια μιας δεκαετίας, άρα συρράψαμε μεταξύ τους όλα αυτά τα τμήματα που συγκεντρώσαμε για να δημιουργήσουμε ένα άλμπουμ, το “Citadel” ήταν μία κίνηση που κράτησε δύο χρόνια άρα όλες οι ιδέες είναι φρέσκες και ρέουν σαν ενιαίο κομμάτι.. Το concept του “Citadel” ήρθε στο προσκήνιο αφού είχαμε ήδη ολοκληρώσει τα δύο πρώτα τραγούδια. Ο Xen (Xenoyr, brutal φωνή) συχνά χρειάζεται ν’ακούσει τη μουσική πριν να γράψει στίχους και φωνητικές γραμμές καθώς η μουσική είναι η βασική του πηγή έμπνευσης.
Η πολυπλοκότητα των τραγουδιών σας είναι ξακουστή. Πως καταλαβαίνετε ότι ένα τραγούδι έχει ολοκληρωθεί;
Brendan: Όταν νιώσουμε ότι είναι εντάξει. Δεν καθόμαστε με σκοπό να γράψουμε τραγούδια των δέκα λεπτών ή και παραπάνω. Είναι η φυσική ροή της μουσικής. Η μουσική είναι μία συζήτηση και όταν όλα τα μέλη έχουν μιλήσει, τότε το τραγούδι έχει ολοκληρωθεί.
Πως λειτουργεί η μπάντα κατά την σύνθεση νέου υλικού; Είναι ξεκάθαρο πως δεν πρόκειται για αποτέλεσμα τζαμαρίσματος στο στούντιο!
Brendan: Υπάρχουν δύο πτυχές. Η σύνθεση στο σπίτι και η σύνθεση στο προβάδικό μας κάθε Κυριακή. Τα περισσότερα τραγούδια ξεπετάγονται από μία ιδέα που κάποιο μέλος έγραψε στο σπίτι του. την φέρνει στο προβάδικο, την δείχνει στους υπόλοιπους και την πιάνουμε από εκεί και τζαμάρουμε. Υπάρχουν τραγούδια που σε μεγάλο ποσοστό έχουν συντεθεί στο σπίτι από ένα μέλος. Το “Phyrric” είναι ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα, μιας και το πρώτο μισό του το έχει συνθέσει στο σπίτι του ο Benji (Benjamin Baret, κιθάρες), και το post rock μέρος που ακολουθεί το γράψαμε όλοι μαζί στο προβάδικο, μας βγήκε μάλιστα και αρκετά γρήγορα.
Πιάνετε καθόλου τους εαυτούς σας να δίνουν περισσότερο βάρος στην τεχνική απ’ότι στο συναίσθημα;
Brendan: Η μουσική είναι μια γλώσσα. Όσο περισσότερο εξασκείς μια γλώσσα, τόσο πιο μεγάλη ευφράδεια αποκτάς. Αν είσαι πανεπιστημιακού επιπέδου, η έκφρασή σου θα είναι πιο πολύπλοκη σε σύγκριση με κάποιον που τώρα ξεκινά να μιλάει. Οπότε εμείς δεν νιώθουμε ότι η μουσική μας είναι και τόσο πολύπλοκη, δεν είναι και ο στόχος μας αυτός. Ασχολούμαστε με τα όργανά μας τόσα χρόνια που η μουσική απλά μας βγαίνει έτσι. Αν και η πολύπλοκη μουσική είναι διεγερτική για τις αισθήσεις, εγώ νομίζω πως η μουσική μας θα είναι πάντα ένα μείγμα ακρότητας και ομορφιάς, Φωτός και Σκότους…
Το σκοτάδι είναι ένα κύριο συστατικό της μουσικής σας αλλά είναι και μέρος του εξωφύλλου σας. Πόσο σημαντικό είναι το σκοτάδι στις ζωές μας;
Brendan: Είναι σημαντικό το πως αντιλαμβανόμαστε ορισμένα πράγματα. Αν κάθε στιγμή είναι ηλιόλουστη και τέλεια νομίζω ότι εφησυχάζεις. Δεν υπάρχει έμπνευση τότε. Πρέπει να πιάσεις πάτο πριν δεις το φως ή όπως λένε «η ηρεμία μετά την καταιγίδα». Η περισσότερη τέχνη βγαίνει μέσα από τον πόνο. Το Σκοτάδι και το Φως είναι τα δύο μοναδικά πράγματα που υπάρχουν. Έχεις το σκοτεινό κενό του διαστήματος με τα σωματίδια ενέργειας που περιέχει να φωτίζουν τα πράγματα. Έχοντας υποφέρει από κατάθλιψη στο παρελθόν, η μουσική μας είναι για μένα ένας τρόπος να ξεπεράσω αυτό το σκοτάδι και να εστιάσω σε ένα φωτεινότερο μέλλον. Με κρατά προσηλωμένο σε έναν στόχο και ξεχνώ τα προβλήματα της ζωής. Η μουσική και η τέχνη είναι η τέλεια απόδραση γιατί μπορείς να διαμορφώσεις την δική σου πραγματικότητα. Δεν έχεις δωμάτιο με θέα; Θα κρεμάσουμε έναν πίνακα με ένα όμορφο βουνό. Είναι αυτή η προσωρινή απόδραση που κρατά τον νου απασχολημένο.
Αυτό που με εντυπωσιάζει είναι η ποιότητα και η ποσότητα των Αυστραλιανών extreme metal συγκροτημάτων που έχουν γίνει πιο δημοφιλή την τελευταία δεκαετία. Ποια ήταν η σπίθα που το ξεκίνησε όλο αυτό;
Brendan: Νομίζω πως είναι απλά η φυσική πρόοδος του χρόνου, δεν πιστεύω πως υπήρξε μια καθοριστική στιγμή. Έχουν υπάρξει τόσες πολλές φανταστικές μπάντες στην σκηνή της Αυστραλίας. Όταν κάποιος έρχεται σε κάποια τοπική συναυλία, μπορεί να εμπνευστεί, να πιάσει ένα όργανο και να συνθέσει τις ιδέες του ξεκινώντας την δική του μπάντα με τον δικό του ήχο και ο κύκλος συνεχίζει με το επόμενο άτομο στο κοινό. Επίσης, είμαστε ευλογημένοι που περνάνε τόσες πολλές μπάντες διεθνούς φήμης από την χώρα μας τα τελευταία δέκα χρόνια, γεγονός που από μόνο του θα μπορούσε να εμπνεύσει ένα μουσικό κίνημα. Μια από τις πρώτες metal μπάντες που είδα ζωντανά, ήταν οι Slipknot το 2000. Ήμουν 14 χρονών και σίγουρα με έσπρωξε να σχηματίσω την δική μου μπάντα και μου έδωσε αυτοπεποίθηση να ανέβω στην σκηνή. Νομίζω ότι υπάρχει κάποια στιγμή στην ζωή όλων των εφήβων που θα ήθελαν να γίνουν rockstar!
Είμαι σίγουρος πως πολλοί από τους αναγνώστες μας θα ήθελαν να μάθουν ποιες μπάντες πιστεύετε πως σας έχουν επηρεάσει περισσότερο.
Brendan: Ως συγκρότημα, ακούμε όλοι διαφορετικά πράγματα. Εκεί που συμφωνούμε όλοι είναι σε μπάντες όπως οι Emperor, Satyricon, Dimmu Borgir, Death, Devin Townsend. Άρα λοιπόν αυτοί ήταν η βάση του ήχου μας όταν ξεκινήσαμε. Αλλά μετά έρχεται το προσωπικό γούστο του καθενός μας μέσα στο μείγμα για να επηρεάσει τον ήχο μας και να τον κάνει χαρακτηριστικό, όπως η αγάπη του Benjis για την gypsy jazz και το flemenco, ή η δική μου αγάπη για το underground brutal death metal. Όλα αυτά τα στοιχεία συγχωνεύονται σε αυτό που είναι οι Ne Obliviscaris.
Ξεκινήσατε μια καμπάνια στο Kickstarter για να χρηματοδοτήσετε την παγκόσμια περιοδεία σας, ένα σχέδιο που πήγε κάτι παραπάνω από απλά καλά. Πιστεύεις ότι το crowdfunding είναι η λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μουσικοί σήμερα, όπως είναι το παράνομο downloading ή το free streaming;
Brendan: Δεν νομίζω ότι είναι η λύση αλλά αποτελεί σίγουρα μια μεγάλη βοήθεια. Πολλά συγκροτήματα προστρέχουν στα crowdfunds για οικονομική βοήθεια. Αλλά δεν είναι πάντα επιτυχημένες τέτοιες προσπάθειες, έχω δει πολλούς να αποτυγχάνουν. Αλλά έχω δει και πολλούς να επιτυγχάνουν, όπως οι Protest the Hero και ο Devin Townsend. Αν έχεις μια συμπαγή οπαδική βάση όπως οι παραπάνω, τότε θα έχεις επιτυχία. Αν όμως είσαι κάποιος πρωτοεμφανιζόμενος που προσπαθεί να γίνει γνωστός, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η καμπάνια σου να μην βρει αρκετούς υποστηρικτές και να μην καταφέρεις να φτάσεις τον χρηματικό σου στόχο. Ο κόσμος πάντα θα αγοράζει άλμπουμ και πάντα θα κατεβάζει άλμπουμ, τίποτα δεν θα το αλλάξει αυτό. Κάποια άτομα θέλουν να αγοράσουν μια κόπια για να την έχουν στο ράφι τους, κάποιοι άλλοι θέλουν να έχουν κάτι για τίποτα (downloading). Πρέπει να ομολογήσω ότι χωρίς το downloading δεν πιστεύω πως θα είχαμε φτάσει στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα. Οι άνθρωποι που κατέβασαν τους δίσκους μας έγιναν οπαδοί μας, έρχονται στις συναυλίες μας, αγοράζουν τα μπλουζάκι μας κλπ. Είναι όλα ένας μεγάλος κύκλος. Πιστεύω ότι οι μέρες που αγόραζες ένα CD που πήρες τυχαία από ένα ράφι χωρίς να το έχεις ακούσει πρώτα, έχουν περάσει. Το διαδίκτυο μπορεί να γίνει ένα χρήσιμο εργαλείο.
Σ’ευχαριστώ πολύ γι’αυτήν την συνέντευξη, έχεις να πεις κάτι στους οπαδούς σας στην Ελλάδα; Γνωρίζω ότι οι αριθμοί τους αυξήθηκαν μετά “Portal Of I”.
Brendan: Σ’ευχαριστώ κι εγώ για την συνέντευξη. Ευχαριστώ όλους όσους την διάβασαν! Ελπίζουμε να επισκεφθούμε σύντομα την πανέμορφη χώρα σας και να σας παρουσιάσουμε την μουσική μας.
https://www.facebook.com/NeObliviscarisBand?fref=ts
https://twitter.com/NeObliviscaris3
https://www.reverbnation.com/neobliviscaris
http://neobliviscaris.bandcamp.com/
Band
Tim Charles – Violin, Vocals (clean)
Xenoyr – Vocals (harsh)
Matt Klavins – Guitars
Brendan “Cygnus” Brown – Bass
Daniel “Mortuary” Presland – Drums
Benjamin Baret – Guitars
Discography
Portal Of I (2012)
Citadel (2014)
Νίκος Κεφαλίδης
