Η Γερμανία παραμένει για άλλη μια φορά πιστή στη παράδοση του extreme ήχου. Από ‘κει μας έρχονται και οι Neaera αφήνοντας χιλιόμετρα πίσω τα 3 προηγούμενα full length album τους καθώς απ’ ότι φαίνεται βρίσκονται στο ζενίθ της πορείας τους. Μπορεί να έχουμε πήξει στο metalcore, deathcore και στην εκ της Σουηδίας ερχόμενη melodic death σκηνή αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αυτομάτως σταμάτησαν να κυκλοφορούν και αξιόλογες δουλειές εκεί έξω. Σαν πρώτη επαφή ακούγονται σαν Heaven shall burn με λίγο Caliban και πινελιές As I Lay Dying και στις προηγούμενες κυκλοφορίες τους μερικές φορές γίνονταν λιγάκι υπερβολικοί αλλά προφανώς (και ευτυχώς) βρήκαν τη χρυσή τομή κυρίως στα φωνητικά. Είναι ένας δίσκος για άφθονο headbanging από την αρχή μέχρι το τέλος, αν και η αλήθεια είναι ότι ενώ έχουμε να κάνουμε με 5 εξαιρετικά κομμάτια στην αρχή του δίσκου τόσο σε ιδέες όσο και σε απόδοση στα 2 τελευταία τα πράγματα αρχίζουν να πέφτουν άσχημα δίνοντας την εντύπωση ότι στέρεψαν από έμπνευση. Κατά τα άλλα, ιδιαίτερα προσεγμένη και καλογυαλισμένη παραγωγή, μπάνικο artwork και θεματολογία στίχων που περιστρέφονται γύρω από την αναζήτηση των αιτιών για την κατάντια αυτού του μάταιου κόσμου (αλλιώς ‘Ω, τι κόσμος μπαμπά!’). Μια καλή επιλογή για όποιον θέλει να ακούσει κάτι εγγυημένα δυνατό τώρα που έσφιξαν οι ζέστες!
7,5/10
Αγγελική Καπίρη
