Οι Φινλανδοί Noumena μετρούν ήδη δύο δεκαετίες (και κάτι ψιλά) στον χώρο του μελωδικού death metal. Έχοντας διαγράψει μια αρκετά καλή πορεία φτάνουν στο σήμερα και κυκλοφορούν τον έκτο τους ολοκληρωμένο δίσκο.
Σε αυτόν, οι οπαδοί τους θα παρατηρήσουν ένα νέο ύφος στον ήχο της μπάντας. Συγκεκριμένα, αυτή τη φορά είναι ιδιαίτερα έντονα τα folk στοιχεία, παρόλο που η τεχνική και η επιθετικότητα του death metal παραμένουν στη βάση.
Στην αρχή βέβαια, οι folk επιρροές δεν κάνουν τόσο πολύ αισθητή την παρουσία τους. Αυτό που τονίζεται αρχικά είναι η περισσότερο μελαγχολική και γλυκιά πλευρά του δίσκου. Προτιμά τις ήπιες μελωδίες όσον αφορά τις συνθέσεις, όμως παράλληλα κρατεί μια δυναμικότητα η οποία ξεσπάει κατά καιρούς.
Τα αιθέρια φωνητικά της Suvi Uura σε συνδυασμό με τα βαριά growls του Antti Haapanen αγγίζουν τα όρια της beauty and the beast τεχνικής σε goth ύφος, αν και θα ήταν λάθος να χαρακτηριστούν ως αμιγώς τέτοια. Κάποια καθαρά ανδρικά φωνητικά σε μερικές στιγμές θα μπορούσαν να θεωρηθούν να θεωρηθούν ως επιπλέον δωράκι.
Το “Anima” πλησιάζει τη μία ώρα, με τα κομμάτια του στην πλειοψηφία τους να είναι αρκετά μεγάλης διάρκειας, ειδικά για τα δεδομένα του είδους. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Το κακό είναι ότι πολλές φορές δίνει την εντύπωση ότι αυτό που ακούγεται είναι το ίδιο επαναλαμβανόμενο μοτίβο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ένα ηχητικό συνονθύλευμα που, παρά τις ομολογουμένως αρκετά γουστόζικες μελωδίες του, μπορεί πολύ εύκολα να κουράσει τον ακροατή.
Εάν αρκετά σημεία του “Anima” δεν είχαν συμπεριληφθεί, τώρα θα μιλούσα για ένα πολύ καλύτερο album. Δυστυχώς, η φλυαρία του σε μεγάλο βαθμό σχεδόν ακυρώνει τις ωραίες ιδέες του. Προσωπικά, το θεώρησα πολύ κρίμα, γιατί απλώς και μόνο διαβάζοντας πληροφορίες για το “Anima”, πριν καν το ακούσω, βρήκα την πλειοψηφία των στοιχείων τα οποία γενικά προτιμώ στο metal. Σίγουρα το προτείνω για μια ακρόαση, μόνο όμως αν δεν υπάρχει κάτι καλύτερο εύκαιρο.
5,5/10
Τζούλια Τσαγκάρη
[email protected]
