Οι Oceans Of Slumber είναι από τα συγκροτήματα που περιμένω κάθε φορά με ανυπομονησία τις κυκλοφορίες τους. Δημιουργημένοι στο Houston του Texas το 2011, είναι μια απ’ αυτές τις μπάντες που προσδίδουν στη λέξη progressive το πραγματικό της νόημα, δηλαδή προοδευτικό. Ήδη απ’ το “Winter” του 2016 είχαν στρέψει το βλέμμα της προοδευτικής κοινότητας πάνω τους και απολύτως δικαιολογημένα, μιας και πρόκειται για ένα άψογο album.
Σημαντικό ρόλο βέβαια σε όλο αυτό έχει παίξει η πανέμορφη φωνή της Cammie Gilbert και οι συγκλονιστικές της ερμηνείες. Συγκεκριμένα εγώ όταν την πρωτοάκουσα στο video του “Suffer The Last Bridge” απ’ το album “Winter”, έπαθα πολιτισμικό σοκ, παρόμοιο με αυτό που είχα πάθει όταν κάπου στο ‘95-‘96 πρωτοάκουσα τη φωνή της Anneke Van Giersbergen!!
Στο “Starlight And Ash” τώρα, οι Oceans Of Slumber για άλλη μια φορά, ενώ δε μπορεί να πει κάποιος ότι δεν παρέδωσαν μια καλή κυκλοφορία, εν τούτοις κάπου με κάνουν να νιώθω λίγο απογοητευμένος. Ο δίσκος κινείται στα γνώριμα μονοπάτια του συγκροτήματος με τη φωνή της Cammie να βρίσκεται στο επίκεντρο. Και κάπου εδώ εντοπίζεται και η αδυναμία του “Starlight And Ash”. Ενώ για άλλη μια φορά η Cammie Gilbert παραδίδει σεμινάρια ερμηνείας με την αισθαντική φωνή της, το υπόλοιπο συγκρότημα απλά στρώνει το χαλί για να πατήσει πάνω του. Ο δίσκος κινείται σε γενικές γραμμές, νωχελικά και με κανένα τραγούδι να μη μπορεί να ξεχωρίσει. Που είναι η ένταση; Που είναι η έμπνευση που συναντήσαμε σε προηγούμενες τους κυκλοφορίες; Είναι λες και η Cammie έχει απαγορέψει στα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος να βγουν μπροστά, μόνο και μόνο για να ξεχωρίζει η ίδια. Φυσικά κάτι τέτοιο είμαι σίγουρος ότι δε συμβαίνει αλλά ο δίσκος αυτή την εντύπωση μου αφήνει.
Ελπίζω και εύχομαι οι “Oceans Of Slumber” να ξεφύγουν απ’ το τέλμα που έχουν περιέλθει στο “Starlight And Ash”. Είναι απ’ τα συγκροτήματα που έχουν να προσφέρουν πολλά στον προοδευτικό ήχο και κάτι τέτοια ποιοτικά πισωγυρίσματα, μόνο καλό δεν τους κάνουν.
6/10
Στάθης Παντιώρας
[email protected]
