Aυτό εδώ είναι το 4ο full-length των Βρετανών progressive/post-rockers, καθώς υπάρχουν από το 1998 και το όνομα τους είναι εμπνευσμένο από το “Ocean Size” των Jane’s Addiction. Είναι πολύ δύσκολο να χαρακτηριστεί η μουσική τους καθώς κινούνται σ’ένα ευρύ φάσμα του alternative rock. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στο προσωπικό στούντιο της μπάντας, η μίξη έγινε από τον κύριο Chris Sheldon (Biffy Clyro, Foo Fighters, The Pixies, Therapy?)και το mastering στα Abbey Road Studios!Οι ίδιοι ισχυρίζονται πως είναι από τους πιο “βαρείς” δίσκους τους και δεν έχω λόγο να μην τους πιστέψω καθώς κάποιες βαριές κιθάρες και αλλά “βαριά” στοιχεία τα εμπεριέχει εκτός από τα πιο soft και dreamy. Ξεκινά πολύ όμορφα και “ντουμιάρικα” με τον στίχο/τίτλο του άλμπουμ(βλ. Self Preserved While The Bodies Still Float Up) για να μας εισαγάγει καλά και αρκετά βαριά, κάτι που όμως δεν θα συνεχιστεί χωρίς αυτό να είναι κακό. Το κομμάτι Οscar Αcceptance Speech χωρίζεται σε δύο μέρη όπου στο δεύτερο προφανώς παραλαμβάνει κάποιος το Όσκαρ καθώς η μουσική είναι ορχηστρική και απαλή, λιτή και απέριττη, όπως ακριβώς αυτή που ακούγεται από πίσω στους λόγους των βραβευόντων. Στα Όσκαρ, όμως, το κόβουν στο ένα λεπτό και δεν συνεχίζουν για 3 λεπτά, κάτι που σε κάνει να ψιλοχαθείς. Παρατήρησα πάντως πως αφαιρέθηκα πολλές φορές όταν άκουγα την μουσική τους και δεν ξέρω αυτό αν είναι καλό ή κακό. Έχουν πολύ καλές ιδέες, και ωραία τραγούδια, είναι όμως πολύ “δύσκολοι”, ακόμα και αν παίζουν χαλαρή μουσική. Δανείστε τους τα αυτιά σας αν σας αρέσουν οι προκλήσεις. Ίσως καταλάβετε κάτι που δεν κατάλαβα εγώ.
6/10
Tένια Λάρδα
