Οι Pestifer κατάγονται από το Βέλγιο και συγκεκριμένα από τη Λιέγη. Παίζουν technical death metal και δημιουργήθηκαν το 2004. Το “Expanding Oblivion” αποτελεί τον τρίτο κατά σειρά δίσκο τους και διαδέχεται το “Reaching The Void” του 2014.
Σε πρώτη φάση, θα πρέπει να είμαι ειλικρινής και να πω πως μόλις είδα το είδος που παίζουν αμέσως πήγε ο νους μου σε μουσικούς αυνανισμούς που δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης πέρα από το να αποδείξει το συγκρότημα πόσα μπορεί να παίξει. Αποφάσισα όμως να ακούσω χωρίς να είμαι προκατειλημμένος. Και πράγματι, ως ένα σημείο βγήκα κερδισμένος καθώς ο δίσκος ξεκινάει δυνατά, με δυστονικό άνοιγμα και δυσαρμονίες που συνεχίζονται καθ’ όλη τη διάρκεια του album, κάτι που προσωπικά θεωρώ καλό, καθώς δεν υπάρχουν πολλές μπάντες στο είδος που πατάνε πάνω στη δυσαρμονία για να χτίσουν τη μουσική τους, οπότε προσωπικά χάρηκα που άκουσα επιτέλους μια μπάντα να το επιχειρεί.
Είναι επίσης προφανές ότι δε λείπει η τεχνική κατάρτιση από τα μέλη και ιδιαίτερα από τους κιθαρίστες, οι οποίοι παίζουν πολύ απαιτητικά θέματα. Το πρόβλημα όμως είναι πως από ένα σημείο και μετά η τεχνική παίρνει τον πρώτο ρόλο και ο δίσκος ακούγεται σαν επίδειξη του πόσο απαιτητικά μπορεί να παίξει η μπάντα, παρά σαν μουσική απλά υψηλού επιπέδου με αποτέλεσμα να κουράζει τρομερά, ειδικά από τη μέση και μετά. Ασφαλώς, δεν αναφέρομαι στο ότι είναι κάτι το κακό η τεχνική κατάρτιση, οι παιχταράδες στη σκηνή είναι πάντοτε καλοδεχούμενοι, απλά το θέμα είναι ότι είναι διαφορετικό το να χρησιμοποιείς την τεχνική γιατί εξελίχθηκες σαν παίκτης και μπορείς να παίξεις κάτι παραπάνω από τα στοιχειώδη και άλλο να τη χρησιμοποιείς απλά και μόνο για να ακουστείς έτσι. Γιατί στη δεύτερη περίπτωση έχουμε ένα αποτέλεσμα επιτηδευμένο, που κοντολογίς το κάνει κακό ή μέτριο.
Δεν θεωρώ πάντως κακή αυτή την κυκλοφορία. Παίζει πολύ με τη δυσαρμονία που προσωπικά μου αρέσει να την ακούω στο death metal μου και τεχνικά είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα. Απλά κάπου στη πορεία η μπάλα χάνεται με την τεχνική και έτσι έχουμε ένα κουραστικό αποτέλεσμα. Θεωρώ πως αν η μπάντα αφήσει την τόση τεχνική στην άκρη και επικεντρωθεί σε λίγο πιο μουσικές φόρμες, χωρίς ωστόσο να χάσει κομμάτι της ακρότητας και του εαυτού της, θα έχουμε ένα πολύ καλύτερο αποτέλεσμα στο μέλλον.
6/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
