Πέντε χρόνια μετά από το τελευταίο τους album οι Qui επιστρέφουν με την νέα τους δουλεία “Life, Water, Living”. Βέβαια μέσα σε αυτά τα χρόνια συνέβησαν πολλά, όπως για παράδειγμα ο τραυματισμός του Matt Cronk από βόμβα στο Iraq πράγμα που αποτελεί καλή δικαιολογία υποθέτω. Με τη βοήθεια του David Yow, frontman των The Jesus Lizard, μας παρέδωσαν μια όψη τους πιο βαθιά επηρεασμένη από τη jazz, πιο ορθά ψυχεδελική και πιο αγνά βουτηγμένη στον Frank Zappa και σερβιρισμένη με την αρμονία των Queen. Ωστόσο η λέξη κλειδί εδώ είναι ο μινιμαλισμός. Τα κομμάτια είναι απλά, καθαρά και κρυστάλλινα χωρίς να είναι διάφανα και χωρίς άσκοπα φορτία. Το εξώφυλλο είναι off-color και κάπως cringe, προσδίδοντας ένα ακόμα ξεχωριστό στοιχείο στο σχήμα. Η γενική διάθεση είναι σύγχρονη jazz με έναν ελεύθερο τρόπο κίνησης της όλης μελωδίας και έναν χαοτικό τόνο από μια θετική τυχαιότητα. Κάπου εδώ να σημειωθούν και τα εντυπωσιακά φωνητικά που από μόνα τους γίνονται συγκεκριμένο χαρακτηριστικό αυτού του εφευρετικού duo. Μου αρέσει γενικά που ο Paul Christensen τραγουδάει ενώ παίζει drums και δίνει άλλη χάρη. Μέσα στον μινιμαλισμό να προσθέσω πως επικρατεί και ξεχωρίζει και το “Ham Spray” που κινείται σε πιο έντονους ρυθμούς και θα το ονομάσω προσωπικό Highlight γιατί μου αρέσουν οι πειραματισμοί από κατά τα άλλα συνειδητοποιημένα σχήματα Σε γενικά πλαίσια θα έλεγα πως άξιζε η πενταετής αναμονή. Το album ξεχωρίζει από όλες τις απόψεις και φέρνει κάτι νέο με ωραίο τρόπο στο τραπέζι.
8/10
Κατερίνα Στασουλάκου
