Οι Σουηδοί Ribspreader επιστρέφουν με ακόμα ένα δίσκο (τέταρτος από το 2009 και έκτος συνολικά), αυτή τη φορά με ένα κακόγουστο τίτλο και ένα πολύ ‘φτηνό’ εξώφυλλο. Τί έχουμε λοιπόν εδώ; Death metal. Απλό. Σκέτο. Σουηδικό. Στο κλίμα μπαίνεις κατευθείαν (αν δεν έχεις ήδη μπει από το όνομα του συγκροτήματος, του δίσκου ή το εξώφυλλο), όταν ακούσεις τις –εισαγωγικές- κραυγές αγωνίας του “Orchestrating Τhe Cacophony”. Προχωράμε δυνατά στο “Cemetary Dreams” (προσωπικά μ’ άρεσε περισσότερο απ’ όλα), ενώ συνεχίζουμε με άλλα 8 τραγούδια (όλα μαζί διαρκούν 32 λεπτά). Μην περιμένετε ιδιαίτερες διαφοροποιήσεις απ’ το ένα στο άλλο. Μετά από κάποιο σημείο απλώς δεν πρόσεχα αν αλλάζει τραγούδι, τα περισσότερα ακούγονται ίδια, με ελάχιστες παραλλαγές στις κιθάρες ή στο tempo (η φωνή εκεί, σταθερή). Προσωπικά μου φάνηκε σαν δίσκος που κυκλοφόρησε απλά για να κυκλοφορήσει. Ναι ok, είναι βαρύς, δυνατός, brutal, old-school σουηδικό death metal κτλ κτλ κτλ. Ο μόνος λόγος που ίσως ξανάκουγα κάποιο απ’ όλα αυτά τα κομμάτια, θα ήταν σε περιπτώσεις οργής, που θα ‘θελα να σπάσω τα πάντα γύρω μου.
3/10
Διονύσης Τσέπας
