Με θλίβει το γεγονός το να γράφω κάποια πράγματα για ανθρώπους που εκτιμώ αφάνταστα σαν μουσικούς. Με θλίβει όμως πολύ περισσότερο να τους ακούω σαν ηχούν σαν φαντάσματα του παλιού καλού εαυτού τους.
Αφού λοιπόν οι Blackmore’s Night πλέον ακούγονται σαν νερό που βράζει ο Richie αποφάσισε να νεκραναστήσει τους Rainbow με ένα καινούργιο line up και να δώσει κάποιες ελάχιστες συναυλίες με αυτούς. Το σύνολο αυτών ηχογραφήθηκαν για να κολλήσουμε κάνα επιπλέον ένσημο. Στο “Memories In Rock ΙI” η βάση του υλικού πατάει πιο πολύ στον κατάλογο των Rainbow αν και φυσικά υπάρχουν αρκετά Purple κομμάτια. Δεν είναι πως έδωσε εξάλλου και 100 συναυλίες. Έχουμε λοιπόν ένα διπλό CD και DVD το οποίο επίσης περιλαμβάνει και αρκετές συνεντεύξεις. Υπάρχει και ένα νέο τραγούδι.
Τι μπορεί λοιπόν να πάει στραβά; Τα πάντα. Καταρχάς όταν από τους δίσκους σου έχουν περάσει τεράστια λαρύγγια οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες. Πιστεύω ότι ο Ronnie Romero έδωσε το 100% του αλλά και πάλι στα αυτά μου ακούγεται… λίγος. Ποιος άλλος ακούγεται λίγος; Το υπόλοιπο συγκρότημα. Η παραγωγή είναι νερόβραστη και η κιθάρα του Richie… Ας μείνουμε απλά στο γεγονός πως κάποιος μπορεί να την χαρακτηρίσει οριακά ηλεκτρική. Ειδικά στα πιο heavy κομμάτια αυτό που άκουσα μπορώ απλά να το θεωρήσω οδυνηρό. Φυσικά και έχουμε και δεύτερα φωνητικά. Αυτά της Candice Night & Lady Linn τα οποία οριακά ακούγονται.
Πιστεύω πως υπάρχουν καλύτερα συγκροτήματα διασκευών των Rainbow από τους ίδιους τους Rainbow αυτή την στιγμή.
Και πάμε στο νέο κομμάτι με τον τίτλο “Waiting For A Sign”. Να το πω της σειράς; Να πω ότι κάποιες εποχές ούτε σαν b-side δεν θα το έβγαζαν οι παλιοί καλοί Rainbow; Να πω ότι ακόμα και εκεί η κιθάρα του Richie είναι πολύ “χαλαρή”; Να το πω αδιάφορο; Ότι και να το πω δεν αξίζει κάποιος να το ακούσει πάνω από 1-2 φορές έστω και αν το solo είναι σχετικά… καλούτσικο.
Αν συλλέγετε ότι έχει την στάμπα όποιων λέγονται Rainbow πάνω θα το πάρετε για αυτό και μόνο τον λόγο. Ως εκεί.
5/10
Μιχάλης Νταλάκος
[email protected]