Και άλλη μία Γερμανική Folk μπάντα, αυτή την φορά όμως χωρίς συνοδευτικά στοιχεία. Καθαρό γνήσιο Folk, με ότι αυτό συνεπάγεται (καλή παρέα, μπύρα, πάρτι, χορός, τραγούδι). Ακριβώς αυτό προσφέρουν οι Saltatio Mortis και τα εννέα μέλη της. Δίχως όμως να ξέρω προηγούμενη δουλειά τους, πως μπορώ να τους κρίνω αντικειμενικά από έναν ζωντανό δίσκο; Και ας μην ήταν μόνο αυτό, οι στίχοι είναι στα Γερμανικά (όπως όλοι περιμέναμε) και συν ότι δεν καταλαβαίνω και το τι παίζει ανάμεσα στα τραγούδια, όπου ο λαλίστατος Alea der Bescheidene το γυρίζει σε stand up και διασκεδάζει το κοινό. Όταν επιτέλους μουσικά αρχίζουμε και βλέπουμε πρόοδο, παρατηρώ πολλά είδη από γκάιντες, παραδοσιακά όργανα από πολλές χώρες, ακόμα και μπουζούκι. Όλα αυτά συνοδεύονται από αργών ρυθμών ντραμς και σπάνια καμιά κιθάρα (για να σπάει και η μονοτονία βρε αδερφέ!). Τα φωνητικά του προαναφερθέντα φίλου μας, δεν είναι και τα καλύτερα δυστυχώς, κάτι που δεν απογοητεύει όμως ούτε στο ελάχιστο το κοινό της μπάντας, που έχει φτάσει στο απόηχο της διασκέδασης. Ο δίσκος δεν ξέρω κατά πόσο θα άξιζε κάποιος να τον έχει και να τον ακούει στο σπίτι του. Λίγες συναυλίες αξίζουν σε δίσκο και πολύ φοβάμαι ότι δεν είναι μία από αυτές το “Manufactum III”. Παρόλα αυτά σαν εμπειρία θα ήταν πολύ ωραία από κοντά. Μουσικά για να έχετε μία καλύτερη εικόνα βρίσκονται κάπου ανάμεσα σε Korpiklaani και Eluveitie. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για αυτούς το καλύτερο θα ήταν να ξεκινάγατε από κάποια άλλη δουλειά τους.
5/10
Αλέξανδρος Κωνσταντουράκης
