Αν θα έπρεπε να ξεκινήσω αυτή την παρουσίαση με το βιογραφικό του Paeth θα κατέληγα με ένα κείμενο 50.000 λέξεων. Σαν μουσικός έχει παραδώσει αριστουργήματα με τους Heaven’s Gate, για αρχή, ενώ η δουλειά του έχει βοηθήσει πολλά ακόμα σχήματα όπως οι Avantasia, Luca Turilli και άλλους. Σαν παραγωγός όμως έχει ακόμα βοηθήσει πολλαπλάσια σχήματα και αν μη τι άλλο έχει βάλει το χέρι του σε τεράστιους δίσκους συγκροτημάτων όπως οι Kamelot, Edguy, Epica και και και…
Ήρθε λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου να κυκλοφορήσει πρακτικά τον πρώτο δίσκο που να φέρει το όνομά του. Έκπληξη, ή μάλλον καλύτερα ενδιαφέρον, μου προκάλεσε η επιλογή της τραγουδίστριας Adrienne Cowan που μπορεί να μην είναι και το πρώτο λαρύγγι όμως έχει μια πραγματικά πολυδιάστατη φωνή. Πριν ακούσω λοιπόν μια νότα από αυτό το ντεμπούτο ήξερα ότι έπρεπε να περιμένω πολλά πράγματα.
Πολλά πράγματα στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο. Ακούγεται σκληρό αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Το “Signs Of Wings” είναι ένας δίσκος λίγο απ’ όλα που πιο πολύ δείχνει την, δεδομένη, ικανότητα του Sascha Paeth να γράφει και να παίζει τα πάντα παρά κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση και ταυτότητα. Αυτό είναι και καλό και κακό.
Παράδειγμα λοιπόν το εναρκτήριο “The Time Has Come” που κάνει «κρα» ως τευτονικό metal για να σκάσει κάπου στα μισά της διαδρομής το growl της Cowan. Μετά έχουμε το “Die Just A Little” που είναι πιο Kamelot-ικό και συμφωνικό και στα καπάκια το “Radar” το οποίο μπαίνει ελαφρώς σαν το “Drop Dead Cynical” των Amaranthe και ναι είναι αρκετά μοντέρνο. Κάπως έτσι πάει όλος ο δίσκος.
Το “Signs Of Wings” έχει λοιπόν λίγο απ’ όλα και σχεδόν κανένα κομμάτι δεν είναι κακό ή μέτριο. Σε ποιόν όμως απευθύνεται; Στον οπαδό των Heaven’s Gate; Στον οπαδό των Arch Enemy; Μια ευχάριστη ακρόαση που πιο πολύ μου έδωσε την αίσθηση της επίδειξης δύναμης. Ευελπιστώ η επόμενη δουλειά να έχει μεγαλύτερη συνοχή. Εντυπωσιακός δίσκος μεν, όμως προσωπικά δεν μου έδωσε λόγο να τον επισκεφτώ σε βάθος χρόνου.
7,5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com