Επιστροφή μετά από τρία χρόνια με το δεύτερο album για τα παιδιά από τη Λάρισα, μετά από ένα αρκετά ικανοποιητικό ντεμπούτο. Ένα ντεμπούτο με το οποίο εισήλθαν στην εγχώρια σκηνή του heavy rock με αρκετές υποσχέσεις αλλά στο ενδιάμεσο προέκυψε η πανδημία και όλο το momentum έπεσε. Ωστόσο το συγκρότημα δεν πτοήθηκε από αυτό και έβαλε τα δυνατά του για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Κι αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι οι συνθέσεις ακούγονται πιο δεμένες και πιο ώριμες, ενώ και οι διάφορες υπόλοιπες προσμίξεις, όπως το alternative ή το groove εδώ έχουν πάει ακόμα περισσότερο στην άκρη και λαμβάνουν πλήρως υποστηρικτικό ρόλο. Για την ακρίβεια, εδώ οι συνθέσεις τείνουν περισσότερο προς το πιο παραδοσιακό hard rock αλλά περισσότερο κυρίως στην πιο διασκεδαστική και ανεβαστική πλευρά του.
Θα μου πείτε βέβαια, από τη μία μας λες ότι οι συνθέσεις βαδίζουν σε πιο διασκεδαστικά και ανεβαστικά μονοπάτια και από την άλλη ακούγονται πιο ώριμες; Ναι, ακούγεται λιγάκι οξύμωρο αυτό, αλλά με το χαρακτηρισμό «διασκεδαστικός» δεν εννοώ απαραίτητα και «χαζοχαρούμενος». Είναι φτιαγμένες και δομημένες για να σου ανεβάζουν τη διάθεση αλλά διαθέτουν την ωριμότητα να μη ξεφεύγουν και γεμίζουν τυρίλα. Κοινώς, υπάρχει η σωστή ισορροπία που απαιτείται για κάτι τέτοιο.
Θα δούμε βέβαια αν η πτώση της σκηνής τα τελευταία χρόνια ανακόψει την πορεία τους ή αν αυτό το album δώσει το έναυσμα για την επαναφορά της σε προ πανδημίας επίπεδο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι φίλοι του ήχου θα περάσουν καλά ακούγοντας αυτόν το δίσκο.
7/10
Σταύρος Πισσάνος
[email protected]
