Είναι κομματάκι ειρωνικό μία πάλαι ποτέ μεταλομάνα χώρα όπως η Αγγλία να εξάγει σήμερα συγκροτήματα τόσο μοντέρνα που ουδεμία σχέση έχουν όχι μόνο με το metal, αλλά και με το rock γενικότερα. Το έχω καταλάβει βέβαια και από μόνος μου όταν χαζεύω το billing των τελευταίων ετών του κάποτε ιστορικού Download Festival και βλέπω για headliners metalcore πιτσιρικάδες τύπου You Me At Six, Rise Against και (αν έχεις το Θεό σου!) Sum 41. Αυτομάτως καταλαβαίνεις πως η φάση στη Γηραιά Αλβιώνα είναι πλέον τέτοια που ευνοεί οτιδήποτε έχει να κάνει με electro/alternative ήχο και χαντακώνει το είδος με το οποίο αυτή η χώρα έγινε γνωστή. Μέσα σε αυτή τη νέα μουσική τάξη των πραγμάτων δημιουργήθηκαν και οι Seething Akira και το ντεμπούτο τους με τίτλο “Sleepy Skeletor“.
Για αρχή, σε καμία περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με metal, ούτε με rock δίσκο. Αντιθέτως, το στυλ που παρουσιάζεται εδώ είναι σαν ένα πάντρεμα παλιών 90′s rave κομματιών τύπου The Prodigy και Scooter μαζί με electro/pop/synth στοιχεία που ξεκίνησαν στα early 00′s οι Lunatic Calm και τελειοποίησαν στη συνέχεια οι Enter Shikari και οι Bring Me The Horizon. Αν μου δινόταν ντε και καλά η ευκαιρία για ένα πρόχειρο χαρακτηρισμό, ο επικρατέστερος θα ήταν “electronicore”. Οι Seething Akira σίγουρα θα αποτελέσουν πόλο έλξης για πολλούς ακροατές μικρότερης ηλικίας και το πιθανότερο να γνωρίσουν και επιτυχία μέσα από όλο αυτό, καθώς οι καιροί που διανύουμε τους παρέχουν το πλεονέκτημα. Αν πάλι είσαι μεγαλύτερος σε ηλικία και έχεις πεισμώσει να το ακούσεις οπωσδήποτε, αυτό που πρέπει να έχεις κατά νου είναι πως το “Sleepy Skeletor” διαθέτει κατά 95% samples και αρκετά breakdowns βασισμένα εξ’ ολοκλήρου σε synths, ενώ η hardcore εγγλέζικη προφορά ίσως και να σε παραπέμψει προσωρινά σε μεταμοντέρνο punk. Όπως σε κάθε album τέτοιου τύπου έτσι και εδώ, η ζυγαριά γέρνει περισσότερο στο κομμάτι «παραγωγή» παρά στη «σύνθεση». Και δε μπορείς να το κατακρίνεις γιατί καλώς ή κακώς έτσι ηχογραφείται μία ηλεκτρονική δουλειά.
Με λίγα λόγια λοιπόν, οι Seething Akira προτείνονται με κλειστά μάτια σε όσους είναι γεννημένοι από το 2000 και μετά, που έχουν κατοχή τους κάποιο δίσκο των Crossfaith, Eskimo Callboy και I See Stars. Για τον υπόλοιπο κόσμο που έχει συνδέσει τη Μεγάλη Βρετανία με τα μεγαθήρια που ξέρουμε και αγαπάμε, μάλλον θα περάσουν απαρατήρητοι.
4/10
Χάρης Μπελαδάκης
[email protected]
