Όποιος από σας πιστεύει ότι το deathcore είναι είδος που αργοπεθαίνει να σηκώσει το χέρι του. Χμμμ…ενδιαφέρουσα συμμετοχή. Τώρα όποιος πιστεύει ότι η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία και ότι οι κανόνες υπάρχουν για να σπάνε ας ακούσει αυτό το album! Κάθε φορά που ακούω έναν παρόμοιου ύφους δίσκο συνήθως ο θάνατος επέρχεται δια της βαρεμάρας. Τίποτα όμως δεν πρέπει να μπαίνει μόνο σε ένα τσουβάλι. Το ντεμπούτο album των Shadow of the Colossus ακούγεται το ίδιο επικό και σκοτεινό όπως και το ομώνυμο θρυλικό παιχνίδι. Κατ’ αρχάς να διευκρινίσω ότι στην τελική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί περισσότερο τεχνικό death παρά deathcore, αλλά σίγουρα εκεί βρίσκεται η βάση του. Τα συστατικά όμως που τον κάνουν τόσο ενδιαφέρον και δυνατό είναι πρώτον τα proggresive στοιχεία του, ένας πολύ δυνατός παίχτης στη lead κιθάρα που παίζει χρόνους και αντιχρονισμούς κυριολεκτικά στα δάχτυλα, τα πολλά Nevermore σημεία στα σολαρίσματα και κάποιες φορές οι μελωδίες που υπάρχουν και δεύτερον και σημαντικότερο η σωστή αναλογία από το καθένα, καθώς και η ομοιόμορφη μίξη όλων αυτών των τόσο διαφορετικών ‘στρωμάτων’. Καιρός δεν ήταν άλλωστε να ακούσουμε και κάτι τόσο προσεγμένο στον συγκεκριμένο τομέα μετά από όλα αυτά που έχουν υποστεί τ’ αυτιά μας; Πολύ πολύ προτεινόμενο στους fans αυτής της κατηγορίας αλλά και του γενικότερου extreme φάσματος. Ίσως ο καλύτερος και πιο υποσχόμενος deathcore δίσκος της χρονιάς.
8,5/10
Αγγελική Καπίρη
