Υπάρχουν συγκροτήματα που κακώς φέρουν ένα μύθο γύρο από το όνομα τους, δεν τα αναφέρω γιατί θα φταρνίζομαι για δέκα χρόνια. Υπάρχουν συγκροτήματα όπως οι Solstice που καλώς φέρουν έναν μύθο γύρω από το όνομα τους. Με μόλις δύο ολοκληρωμένα άλμπουμ, αλλά άπειρα demo/EP/split, ανήκουν στην αφρόκρεμα του επικού/doomικου metal. Αυτό και αν είναι κατόρθωμα!
Τυχαία όμως βρίσκονται σε αυτή την θέση; Όχι φυσικά. Ο συνδυασμός τραχύτητας/μελωδίας βρισκόταν πάντα σε ασύλληπτα επίπεδα. Παρότι οι συνθέσεις τους ήταν μεγάλες σε διάρκεια ποτέ δεν ήταν μονοκόμματες ή μονολιθικές. Πάντα υπήρχε χώρος για σκοτάδι και ατμόσφαιρα. Για την ακρίβεια πιστεύω ότι οι Solstice είναι ένα από αυτά τα λίγα συγκροτήματα που κάποιος πρέπει να ακούσει για να καταλάβει τι ακριβώς παίζουν και πως ηχούν.
Το “White Horse Hill” λοιπόν είναι ο τρίτος πλήρης δίσκος τους. Τρομακτικό το γεγονός πως ο αμέσως προηγούμενος είχε κυκλοφορήσει ήταν το 1998 (!!!) αλλά ας μην ξεχνάμε πως: εκείνος ο δίσκος ήταν το τιτάνιο “New Dark Age” ενώ έκτοτε ακολούθησαν πάρα πολλές κυκλοφορίες, όχι όμως πλήρης δίσκοι. Το “White Horse Hill” λοιπόν είναι ένας δίσκος ωδή στην επική μαυρίλα. Είναι ένας δίσκος που πονάει, που ακόμα και αν δεν μπορείς να ταυτιστείς με την επική θεματολογία βασισμένη στο φολκόρ της χώρας τους μπορείς να εισπράξεις άπυρο συναίσθημα.
Μπορεί η φωνή του Paul Kearns (που είναι βαρύτονος) να με παραξένεψε κάπως στην αρχή όμως όσο η μουσική απλωνόταν τόσο περισσότερο μπορούσα να καταλάβω την επιλογή του πίσω από το μικρόφωνο.
Μιλάμε για 8 κομμάτια τα οποία στην πλειοψηφία τους ξεπερνούν τα 7 λεπτά στην διάρκεια. Μιλάμε για έναν δίσκο που ΑΠΑΙΤΕΙ την προσοχή του ακροατή. Και επειδή βλέπετε πως πολλές φορές αναφέρω την λέξη δίσκος: το κάνει ξεκάθαρο στο Δελτίο Τύπου… “White Horse Hill was not written for the CD/Download market, but rather was written that purest and most noble of formats: 33rpm vinyl LP”.
Άντε για… Για εμένα το “White Horse Hill” δεδομένα είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς και όπως και ότι άλλο έχει βγει από αυτό το ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ συγκρότημα πλέον έχει μια θέση μέσα στην καρδιά μου.
9/10
Μιχάλης Νταλάκος
[email protected]
