Μονάχα ένα έτος ύστερα από τη τελευταία τους δισκογραφική δουλειά, οι Soulless κυκλοφόρησαν το τρίτο σε σειρά studio album τους με τίτλο “Shine In Purity”. Η εν λόγω μπάντα, με καταγωγή από την Ινδονησία, πρόκειται για το solo project ενός καλλιτέχνη με το σκηνικό όνομα Rivanectomy, ενώ φαίνεται να πρωτοεμφανίστηκε το 2017. Βάσει όσων πληροφοριών κατάφερα να συλλέξω για τους Soulless από το διαδίκτυο, καθώς και έπειτα από την ακρόαση τόσο του τελευταίου όσο και του προτελευταίου τους δίσκου (με τίτλο “Unreachable”), κατέληξα στο συμπέρασμα πως το είδος μουσικής το οποίο παράγουν θα μπορούσε να περιγραφεί καλύτερα ως post-black metal με εμφανείς επιρροές από atmospheric, melodic αλλά και depressive black metal, αποτελώντας σίγουρα κάτι το εναλλακτικό και το πρωτοποριακό στο είδος τους.
Παρά το γεγονός πως το “Shine In Purity” έχει ως κυριότερο σκοπό να δημιουργήσει στον εκάστοτε ακροατή ένα αίσθημα θλίψης, μελαγχολίας και μιζέριας, η μελωδία του είναι αρκετά γλυκιά και εύχαρις, αποπνέοντας, εν τέλει, ελπίδα και αισιοδοξία ως φως στο βάθος της θλίψης. Η αρμονική ενορχήστρωση και η καθαρή ηχογράφηση σε συνδυασμό με την παρουσία πληθώρας μουσικών ήχων οι οποίοι τείνουν να εναλλάσσονται σε συχνή βάση, αποτελούν ορισμένα από τα βασικότερα χαρακτηριστικά τόσο του εν λόγω άλμπουμ όσο και της συνολικής δισκογραφίας των Soulless, τα οποία είναι αδύνατον να παραμείνουν ασχολίαστα. Λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των θετικών στοιχείων του “Shine In Purity”, καταλήγουμε στο πόρισμα πως αποτελεί έναν άρτιο τεχνικά δίσκο ο οποίος θα μπορούσε να έχει απήχηση στο ανάλογο κοινό.
Όσον αφορά τη προσωπική μου άποψη, ως λάτρης του black metal περίμενα κάτι πιο εντυπωσιακό. Ένας εκ των κυριότερων λόγων για τους οποίους έχω ξεχωρίσει το συγκεκριμένο είδος metal είναι η ικανότητά του να με συνδέει με τον βαθύτερο εσωτερικό μου κόσμο δημιουργώντας μου πάντοτε δέος, κάτι το οποίο ο συγκεκριμένος δίσκος δεν το πέτυχε. Ο ήχος είναι εξαιρετικά απαλός και τα φωνητικά ιδιαιτέρως άτονα για τα γούστα μου, ενώ οι κιθάρες και τα τύμπανα δεν φαίνονται να έχουν την τιμητική τους. Συνεχώς εντόπιζα διάφορα σημάδια τα οποία με πλημμύριζαν τυφλές ελπίδες για κάποιου είδους επερχόμενη κορύφωση, η οποία, προφανώς, δεν συνέβη ποτέ (τουλάχιστον όπως την επιθυμούσα). Τα χαρακτηριστικά στοιχεία του black metal δεν φαίνεται να είναι αρκετά έντονα, ιδίως όσον αφορά τον ήχο, ενώ θα χαρακτήριζα τον συγκεκριμένο δίσκο ως κάτι ιδιαίτερα ανιαρό και αδιάφορο το οποίο δεν θα επιθυμούσα να ξανακούσω.
3/10
Κατερίνα Νίκου
[email protected]
