Πήρε μόλις επτά χρόνια για να επιστρέψουν οι Soundtruck με μια νέα δισκογραφική δουλειά, αλλά νομίζω ότι η αναμονή άξιζε πλήρως. Έχοντας αλλάξει κατά τα 3/5 η σύνθεση με την οποία ηχογραφήθηκε το ομώνυμο ντεμπούτο τους πίσω στο μακρινό 2012, αυτό που διακρίνει κανείς είναι πως η έλευση των “νέων” Ρωμανού Αλέξανδρου, Γρηγόρη Αποστολόπουλου & Γιώργου Καλαιτζόγλου στα φωνητικά, τις κιθάρες και τα τύμπανα αντίστοιχα, σε συνδυασμό με την “παλιά φρουρά” των Billy Παναγόπουλου & Δημήτρη Λυκάκη στις κιθάρες και μπάσο αντίστοιχα, έδωσε μια νέα πνοή και ταυτόχρονα ώθηση στο σχήμα.
Για όσους δεν γνωρίζουν το σχήμα, πρέπει να αναφέρω ότι οι Soundtruck όπως στο πρώτο δίσκο, έτσι και εδώ, αποπνέουν έναν αέρα Αμερικάνικου Νότου, έχοντας ως βάση ερεθίσματα από την ευρύτερη περιοχή της Νέας Ορλεάνης, την γενικότερη πολιτεία του Τέξας, αλλά και αυτήν του Τενεσσί. “Πίνουν νερό” στο όνομα σχημάτων όπως είναι οι Lynyrd Skynyrd, οι ZZ Top, οι Allman Brothers ανάμεσα σε άλλες. Δεν λείπουν όμως παραπομπές τόσο από Ευρώπη (σ.σ.: βλ. Spiritual Beggars) όσο και από Αυστραλία μεριά (σ.σ.: Ε ναι, AC/DC, τι άλλο θα μπορούσε δηλαδή; ).
Η κυριότερη διαφορά ανάμεσα στις δυο κυκλοφορίες κατ’ εμέ οφείλετε και στον παραγωγό του σχήματος, τον Γιώργο Φλωράκη, άλλοτε frontman της υπερ-μπάντας Raw Silk (σ.σ.: τον δίσκο που είχαν βγάλει στα ‘90s όλοι οι Αμερικανοί AORάδες θα παρακαλούσαν να τον είχαν βγάλει εκείνοι), ο οποίος έδωσε έναν πιο hard rock/AOR αέρα στην όλη δουλειά, το οποίο εμένα προσωπικά μου αρέσει πάρα πολύ. Αυτό δείχνει ότι η μπάντα προχωρά και πάει ένα βήμα παραπέρα, καθώς αποδεικνύουν ότι οι παρωπίδες δεν είναι γι’ αυτούς.
Χαρακτηριστικό δείγμα της κυκλοφορίας αυτής αποτελούν το εναρκτήριο “Senorita”, το νότιο έπος “Time To Change”, το οποίο έρχεται να δέσει απίστευτα με το “Voodoo Woman” αλλά και το “The Train”, το οποίο σε έχει στείλει να μαζέψεις τα πράγματα σου, να καβαλήσεις μια Harley και χάρη στην Bon Jovi-ική του μελωδία να πατήσεις γκάζι και να φύγεις.
Ένα μεγάλο μπράβο πρέπει να πει κανείς και στον Βαγγέλη Πέτικα της Revolver Designs (Nightrage, Domination Inc, Nightstalker) για την πολύ καλή δουλειά που έχει κάνει στο εξώφυλλο της κυκλοφορίας.
Μαζί με τις κυκλοφορίες των Roadhouse Diet και Jailbirds είναι από τις καλύτερες κυκλοφορίες που έχω ακούσει φέτος στον ευρύτερο χώρο του rock & roll. Εάν το τρίπτυχο αυτό έβγαινε περιοδεία μαζί, θα σκότωνε. Όσο για το “Voodoo” είναι επιτακτική η θέση του στην δισκοθήκη σας.
8.5/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
