Είναι κάποιοι δίσκοι οι οποίοι είναι συγκινητικοί, ακόμα και χωρίς να είναι κάτι ιδιαίτερο μουσικά. Απλά γουστάρω τις μπάντες που έχουν τσαγανό και δεν το βάζουν κάτω, ξεροκέφαλοι όπως οι περισσότεροι μεταλλάδες, που ότι κάνουν προέρχεται από την αγνή ανάγκη τους να εκφραστούν μέσα απ’ τη μουσική, κι ας ξέρουν πως είναι «ξεπερασμένοι». Μια τέτοια περίπτωση είναι και οι Βρετανοί Sparta. Αρχικά γνωστοί με το όνομα Xerox, σχηματίστηκαν το 1979, αλλά πέρα από 2 singles και ένα split μαζί με τους Savage, Panza Division και Tyrant, δεν κατάφεραν να κάνουν κάτι παραπάνω και μοιραία διαλύθηκαν το 1990. Μετά από την κυκλοφορία 2 συλλογών το 2006 και το 2011, η μπάντα αποφάσισε να επανενωθεί το 2014 και να κυκλοφορήσει και τον πρώτο ουσιαστικά full length δίσκο της “Welcome to Hell”. Τα γερόντια παραμένουν πιστά στο μουσικό στυλ με το οποίο ξεκίνησαν 35 χρόνια πριν: καθαρό NWOBHM Heavy Metal, το οποίο άλλοτε πλησιάζει τους Saxon, άλλοτε δείχνει την αγάπη του στους Motorhead (άκου το “Arrow” και θα καταλάβεις) και φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει από το κοκτέιλ αυτό η έντονη επιρροή των Iron Maiden. Οι σύγχρονες ανέσεις στον τομέα του ήχου κάνουν ανεκτή την παλαιακή παραγωγή, όχι πως θα τους ταίριαζε κάτι διαφορετικό βέβαια. Τα τραγούδια είναι απλά και όμορφα, η κλασσική δομή intro-verse-chorus-solo-chorus-end ακολουθείται σαν ευαγγέλιο, ντύνοντας ιδανικά τις ιστορίες για γκόμενες, rock’n’roll και ελευθερία, που μας διηγούνται. Τίμιοι και χωρίς να βάζουν νερό στο κρασί τους, οι Sparta μας χαρίζουν έναν νοσταλγικό δίσκο βγαλμένο από το textbook του παραδοσιακού μεταλλά, χωρίς όμως να προσφέρουν κάτι περισσότερο. Σίγουρα πάντως προτιμώ ν’ ακούω αυτόν τον ήχο από ανθρώπους της γενιάς τους παρά από σύγχρονες μπάντες που παπαγαλίζουν το παρελθόν. Τουλάχιστον αυτοί την έζησαν την περίοδο εκείνη.
6/10
Νίκος Κεφαλίδης
