Spitfire κύριοι. Ένα όνομα δεμένο άρρηκτα με την ιστορία της Ελληνικής μουσικής σκηνής. Ίσως το πιο ιστορικό συγκρότημα τουλάχιστον για τον κλασσικό heavy ήχο. Τα χρόνια πολλά, τα γαλόνια ακόμα περισσότερα. Και όπως λέει ένας φίλος «σκληροί καριόληδες, δεν το έβαλαν κάτω με τίποτα». Γεμίζουν ένα βιβλίο από μόνοι τους, ταινία έχει γυριστεί για την ιστορία τους.
Η ιστορία όμως καλό είναι να παραμένει στο παρελθόν. Σήμερα μιλάμε για το παρόν και το μέλλον του σχήματος και όταν έχεις βγάλει ένα δίσκαρο όπως το “Denial To Fall” έχεις κάθε λόγο να αισιοδοξείς. Το line up πολύ δυνατό. Τον Ηλία (κιθάρα) πλέον τον στηρίζουν ο Τάσσος Κροκόδειλος με την φωνή του, ο Νίκος Μιχαλακάκος με το μπάσο του, ο Πάνος Χατζηιωαννήδης στην κιθάρα και ο Νίκος Αδαμηδάς στα τύμπανα. All star line up δηλαδή.
Διαβάζω το δελτίο τύπου και αναφέρει «για οπαδούς των Accept, Saxon, Judas Priest». Μια από τις ελάχιστες φορές που συμφωνώ απόλυτα με ένα δελτίο τύπου. Γιατί ποιος οπαδός των παραπάνω ονομάτων θα ακούσει κομμάτια όπως το “Stand And Fight”, “Denial To Fall”, “Unholy” και δεν θα επιδοθεί σε ανελέητο headbanging; Και αν δεν γίνει αυτό διερωτώμαι, σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας;
Κιθάρες πριονοκορδέλες σαρώνουν στο πέρασμα τους, πραγματικά φοβερή δουλειά. Ο ήχος του μπάσου με έκανε να δακρύσω ενώ όσον αφορά τον Τάσο μπορώ να πω ότι η φωνή του δένει άριστα στο υλικό. Φοβερή δουλειά έχει γίνει και στον τομέα της παραγωγής από τον Γιώργο Ασπιώτη που επίσης συνεισφέρει σε κάποιες συνθέσεις με τα πλήκτρα του.
Το άλμπουμ ακούγεται μονορούφι στα 44 λεπτά του χωρίς να κάνει κοιλιά ούτε στιγμή. Πόσο εύκολο είναι άραγε αυτό σήμερα στον χώρο του κλασσικού heavy ήχου; Ένα μεγάλο μπράβο στον Ηλία που όλα αυτά τα χρόνια κρατά την φλόγα του σχήματος ζωντανή.
8,5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
