Οι Purtenance είναι από εκείνες τις cult μπάντες του underground 90s death metal. Η σκηνή της Φινλανδίας από όπου και κατάγονται είναι από τις πιο ιδιαίτερες στο είδος, δεδομένου ότι ποτέ δε μπήκε σε καλούπια, αλλά ακολούθησε ένα δικό της δρόμο που δεν χαρακτηρίζεται από κάποια ομοιότητα μεταξύ των συγκροτημάτων, όπως για παράδειγμα τους Σουηδούς που είχαν ως κύρια επιρροή τους Autopsy και τους Αμερικανούς που είχαν τους Slayer.
Μπάντες όπως οι Demigod, οι Demilich, οι Depravity και οι Purtenance (τυχαία παραδείγματα οι τρεις πρώτοι) μπορεί να είναι από την ίδια χώρα, αλλά δε μοιράζονται τίποτα κοινό μεταξύ τους πέραν καταγωγής και είδους. Οι Purtenance λοιπόν δεν έχουν ούτε την αμερικάνικη επιθετικότητα των Demigod ή το proto-technical death metal των Demilich και τη «σουηδίλα» των Depravity. Αντίθετα, αυτοί επικεντρώθηκαν στην πηχτή πλευρά του είδους, αυτή που έφεραν οι ύστεροι Autopsy στο παιχνίδι, αλλά για να είμαι ειλικρινής, ακόμα και το cult ντεμπούτο τους, “Member Of Immortal Damnation”, δε μου έκανε «κλικ».
Αποφάσισα ωστόσο να ακούσω το δίσκο ανεπηρέαστος, αλλά δυστυχώς για εμένα βαρέθηκα πάρα πολύ γρήγορα για το λόγο ότι εδώ ακούμε μία από τα ίδια. Δηλαδή ένα αργό λασπώδες πράγμα από το οποίο απουσιάζει όλη η έμπνευση (όχι ότι υπήρχε και ποτέ δηλαδή) με αποτέλεσμα να μην ακούγεται ούτε επικίνδυνο, ούτε σάπιο, ούτε κανένα τέτοιο cool επίθετο. Αντίθετα, ακούγεται εντελώς retro και πιο επίπεδο και από τη γνώμη υποστηρικτή της επίπεδης γης, με μόνο μερικά ξεσπάσματα και κάποια riffs τα οποία κάτι πάνε να κάνουν, δυστυχώς όμως απλά παλεύουν με τα θηρία και εν τέλει χάνονται κάτω από μια μανία του σχήματος να ηχήσει όπως το ντεμπούτο του.
Γιατί πραγματικά αυτό προσπαθεί να κάνει η μπάντα εδώ. Να πλησιάσει παικτικά όσο μπορεί το ντεμπούτο της μπας και τσιμπήσει κάνας πικραμένος λάτρης του underground που τους έχει ψηλά στη λίστα του για λόγο που ούτε εκείνος ξέρει. Όταν όμως έχουμε φτάσει στο 2020 και προσπαθείς απεγνωσμένα να πλησιάσεις τα 90s χωρίς αυτό να σου βγαίνει αβίαστα (όπως στους Vader ας πούμε), υπάρχει πρόβλημα. Η ίδια σου η μουσική σου λέει να εξελιχθείς και πρέπει να την ακούσεις. Δεν ξέρω κατά πόσο έχει νόημα να το λέω αυτό για μπάντα που τοποθετείται χρονικά σχεδόν τριάντα χρόνια πίσω, αλλά εάν θέλουν να κάνουν κάτι σοβαρό με τη μουσική τους, είναι καιρός για αλλαγές.
4,5/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
