paradiselost_cover
Albums

Paradise Lost – Tragic Idol (Century Media)

Η “back to the roots” πορεία, αν και δεν ήταν πλήρως ορατή, ξεκίνησε το 2005 με το ομότιτλο album. Επτά χρόνια μετά και με άλλες δύο δισκάρες στο ενεργητικό, το μέγα πισωγύρισμα των Paradise Lost έχει γίνει πια μία απολαυστική συνήθεια. Η πολυαναμενόμενη ακρόασή μου για το ολοκαίνουργιο “Tragic Idol” πραγματοποιήθηκε μέσα σε μία αρνητική ατμόσφαιρα, η οποία δημιουργήθηκε από κάποια πικρόχολα σχόλια που “έκριναν” τη μπάντα ανίκανη να επιστρέψει στις παλιές της δόξες. Πόσο έξω έπεσαν! Το νέο album θερίζει και το απολαμβάνει! Αφήνοντας αυτή τη φορά λίγο παραπάνω χώρο στη μελωδία, αλλά διατηρώντας πάντα τα heavy riffs, ο Greg Mackintosh εξακολουθεί να διατηρεί το γνωστό κιθαριστικό του στυλ που επηρέασε μία ολόκληρη δεκαετία. Αρκετά από τα κομμάτια θα μπορούσαν να έχουν βγει από το παρελθόν, όπως το εναρκτήριο “Solitary One” ή το “Fear Of Impending Hell”, καθώς έχουν το κλασικά αργόσυρτο doom στοιχείο. Λιγότερο ψαγμένη σύνθεση φυσικά και είναι το single “Honesty In Death”, δείχνει όμως πως τα solos έχουν αυξηθεί κατά πολύ. Η ατμόσφαιρα που αναβλύζει από τις κιθάρες, τόσο του μάστορα όσο και του Aaron Aedy, δε λέει να κάνει κοιλιά ούτε για μία στιγμή. Άσε δε που δένει άψογα με τη στιχουργική απόγνωση, την οποία ο Nick Holmes έχει κάνει πλέον κομμάτι της ψυχής και της φωνής του. Χωρίς το μουσάτο frontman, οι στίχοι του “Tragic Idol” (και όλων τους των δίσκων) θα ήταν μόνο λέξεις. Η απόφασή τους να κρατήσουν στη θέση του παραγωγού το Jens Bogren (Opeth, Soilwork, Katatonia, κ.ά.) κρίνεται στρατηγικότατη, καθώς ο Σουηδός έχει αιχμαλωτίσει τέλεια τις ιδέες των Άγγλων και τους έδωσε έναν από τους καλύτερους ήχους που θα μπορούσαν να έχουν στη “μετα-πειραματική” περίοδο. Για του λόγου το αληθές, τσεκάρετε τα “Theories From Another World”, “In This We Dwell”, αλλά και “Worth Fighting For”. Το τελευταίο δε, αφήνει περιθώριο στον Adrian Erlandsson να κάνει τα μαγικά του με τις μπαγκέτες σε μεγαλύτερο ποσοστό. Το album κλείνει με μία ακόμα αργόσυρτη σύνθεση, το “The Glorious End”. Στοιχειωτικά breaks στα μισά, Holmes στο αποκορύφωμά του και ένα τελευταίο solo που θα μας κρατήσει συντροφιά μέχρι την επόμενη δουλειά τους. Το “Tragic Idol” ήρθε και αυτό με τη σειρά του να μπει στην elite της νέας Paradise Lost εποχής, μετά τα “In Requiem” και “Faith Divides Us – Death Unites Us”. Και δε μας καίγεται καρφί αν το εξώφυλλο θυμίζει Cathedral. Αφού το κλασικό λογότυπο επέλεξε να κάνει ξανά την εμφάνισή του, μπορώ πλέον να κοιμάμαι ήσυχος. Congratulations to the Shadowkings!

9,5/10

Χάρης Μπελαδάκης

[email protected]

Tatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X