Νέοι στο χώρο οι Living Gate, οι οποίοι όμως αποτελούνται από έμπειρα μέλη που έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους στη σκηνή μέχρι τώρα. Μία σύμπραξη Βελγίου/Αμερικής που αποτελείται από τον Αμερικάνο Aaron Rieseberg (Yob) και τους Βέλγους Lennart Bossu (Amenra, Oathbreaker), Wim Coppers (Oathbreaker, Wiegedood) και Levy Seynaeve (Amenra, Wiegedood).
Το EP “Deathlust” είναι η πρώτη τους κυκλοφορία και η αλήθεια είναι ότι απέχει αρκετά από τα προαναφερθέντα συγκροτήματα, καθώς όσοι τα γνωρίζουν δε θα ακούσουν doom, black ή hardcore εδώ πέρα. Οι Living Gate επιδίδονται σε old-school death metal γεμάτο βρωμιά, νοσταλγία και παραγωγή που θα ζήλευε οποιαδήποτε μπάντα παρόμοιου στυλ πριν από…τριάντα χρόνια.
Ναι, καλά καταλάβετε. Άλλη μία περίπτωση από ένα συγκρότημα που την είδε υπερασπιστής του αγνού (παρθένου;) death metal και έχει την εντύπωση ότι το να ακούγεται χάλια είναι το καλύτερο δυνατό για το 2020. Πέντε κομμάτια με διάρκεια τα δεκαοκτώ λεπτά έχει το “Deathlust”, ό,τι πρέπει δηλαδή για να τελειώσει πριν αρχίσουν να τρίζουν τα αυτιά σου από το θόρυβο.
Κοπάνημα και πάλι κοπάνημα, riffs αδιάφορα, φωνητικά που ακούγονται λες και κάποιος είναι κλεισμένος μέσα στο βούρκο και ένα γενικό ηχητικό αποτέλεσμα που σου δίνει την εντύπωση ότι το ηχογράφησαν σε ένα κασετόφωνο ενώ έπαιζαν σε κάποιο υπόγειο με κάκιστη ακουστική. Είπαμε, μόδες είναι και παρέρχονται, ελπίζω σύντομα να μπει μια ταφόπλακα και στη συγκεκριμένη.
Το πιο αστείο απ’ όλα αυτά, που αδυνατούν να το δουν μπάντες όπως οι Living Gate, είναι (όπως έχω ξαναγράψει) ότι όλες οι κλασικές ακραίες μπάντες επιλέγουν σύγχρονες παραγωγές για τις νέες τους δουλειές, επειδή πολύ απλά έχουν ποιοτική μουσική και ξεχωρίζει. Ενώ άλλοι, κάνουν αυτό που κάνουν και οι ψήστες που έχουν χάλια κρέας: το τιγκάρουν στα μπαχαρικά για να μη μυρίζει. Τα μπαχαρικά εδώ είναι παραγωγή για να κρύψουν την ανιαρή και ανούσια μουσική τους. Μας τα ‘παν κι άλλοι.
3/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com
