Πέμπτος δίσκος για τους Stonelake από την Σουηδία και αυτή είναι η πρώτη μου επαφή με την μπάντα και είμαι σχετικά ικανοποιημένος με το όλο αποτέλεσμα. Ο ήχος τους είναι μία μίξη Hard Rock με Power Metal και μερικά συμφωνικά στοιχεία με την μορφή απαλών Synths στις πλάτες μερικών κομματιών. Οι κιθάρες έχουν έναν ωραίο ήχο με αρκετό όγκο και αρκετά riffs που θυμίζουν κάτι ανάμεσα σε Dream Evil και Jorn. Το αγαπημένο μου κομμάτι (το μοναδικό σε αυτό το δίσκο) είναι το ”Snakechild” και μοιάζει πολύ με κάτι ανάμεσα σε Jorn και Helloween και έχει ένα πολύ ωραίο ρυθμό και ρεφρέν που σου κολλάει στο μυαλό. Τα δύο βασικά αρνητικά που παρουσιάζει ο δίσκος είναι δύο. Ενώ ο Peter Grundström που είναι στα φωνητικά του δίσκου έχει μία πολύ καλή φωνή και δεν αναλώνεται σε πολύ ψηλές νότες, δεν ταιριάζει και πολύ με τον όγκο που βγάζουν οι κιθάρες με το μπάσο μαζί. Κάνουν μία τεράστια αντίθεση που εμένα προσωπικά δεν μου κολλάει καλά στο αυτί. Θα μου άρεσε εδώ μία φωνή με λίγο γρέζι. Το δεύτερο αρνητικό σημείο είναι ότι ο δίσκος ενώ ξεκινάει με πολύ καλές προοπτικές.. μετά την μέση κάνει μία μεγάλη κοιλιά και οι συνθέσεις περιορίζονται σε μέτρια πράγματα με μερικές στιγμές λάμψης σε μερικά riff. Γενικά όμως το πρώτο μισό του δίσκου αν και σε μεσαίες ταχύτητες βγάζει ενέργεια αρκετή αλλά μετά την μέση οι ταχύτητα πέφτει κι ‘άλλο και η όρεξή μου μαζί. Θα ήθελα να τους δώσω μεγαλύτερη βαθμολογία αλλά με ελάχιστους μόνο άσσους στο μανίκι τους αυτό δεν είναι σωστό.
6.5/10
Ηλίας Μαρόγλου
