Οι Winterus (περίεργο όνομα) είναι άλλη μία από αυτές τις μπάντες που κάνουν ντεμπούτο με μισοτελειωμένους δίσκους και ενώ έχουν τα προσόντα και την προοπτική για μεγαλύτερα πράγματα…καταλήγουν να προσφέρουν ψίχουλα στα αυτιά του ακροατή. Οι Winterus παίζουν μία κλασσική έκδοση black metal που πηγάζει από τα μέσα της δεκαετίας του 90. Η όλη αίσθηση που μου βγάζουν είναι κάτι ανάμεσα σε πρώιμα κομμάτια από Immortal και μεταγενέστερους Enslaved…κάτι τέτοιο περίπου. Το θέμα εδώ είναι ότι ενώ η μπάντα έχει καλές ιδέες και χτίζει μία ωραία ατμόσφαιρα μέσα στα (καλά) κομμάτια της, πάσχει από το σύνδρομο της βιασύνης! Από τα εννέα κομμάτια που έχει ο δίσκος τα τρία είναι live ηχογραφήσεις και μάλιστα πολύ κακές με απαίσιο ήχο και εξάλλου δεν έχουν καμία θέση μέσα σε πρώτο δίσκο μίας μπάντας! Επίσης από τα υπόλοιπα έξι κομμάτια τα τρία είναι instrumental! Δεν λέω.. τα δύο είναι καλά αλλά το τρίο μετριότατο…!Μιας και αναφέρθηκα πριν λίγο στον τομέα του ήχου, έχω να πω πως ο ήχος του δίσκου είναι επιεικώς μετριότατος. Οι κιθάρες είναι μεν ”ξερές” όπως τις προτιμώ σε black metal κυκλοφορίες αλλά σε αρκετά σημεία μου φάνηκαν αρκετά ψηλά στην μίξη και σε αρκετά σημεία τιγκαρισμένες σε Reverb. Έχω την εντύπωση ότι σε κάθε κομμάτι είχαν και διαφορετικό ήχο…με αποπροσανατολίζει αυτή η ανομοιογένεια. Τα φωνητικά θα μπορούσαν να ήταν εδώ και με λιγότερα εφέ επίσης. Απορώ με τέτοιο δίσκο πως κατέληξαν να υπογράψουν συμβόλαιο με την Lifeforce.
4/10
Ηλίας Μαρόγλου
