[Option A:]
Πέντε μουσικοί από το Μπρίστολ της Αγγλίας, μετά από την ενασχόληση τους με διάφορες μπάντες, αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους τον Φεβρουάριο του 2017, σχηματίζοντας τους Superseed. Το γεγονός ότι η μπάντα διαθέτει τρεις τραγουδιστές/ κιθαρίστες τους κάνει αρκετά ξεχωριστούς.
Όπως σωστά μαντέψατε, το ομώνυμο άλμπουμ τους “Superseed”είναι και η πρώτη τους δουλειά. Το έγραψαν μέσα στο 2018 στο στούντιο τους,αποτελείται από 16 κομμάτια και προφανώς έχει χορταστική διάρκεια, λίγο παραπάνω από μία ώρα. Με βάση το μελωδικό pop- rock των ‘90s, οι ίδιοι περιγράφουν τον ήχο τους σαν μία μίξη hard, classic, pop-punk, stoner, θορυβώδες post-grunge και garage rock. Κατά τη διάρκεια του δίσκου, όντως βγαίνουν σταδιακά όλα αυτά τα στοιχεία, μα το ρεζουμέ είναι ότι ακούς μία φρέσκια, ανάλαφρη, πιασάρικη μουσική που σου φτιάχνει με ευκολία τη διάθεση και σου μένει στο μυαλό.
Έχει γίνει προσεκτική δουλειά στις συνθέσεις των τραγουδιών, με ωραίες μελωδικές κιθάρες και επιπλέον έχει ενδιαφέρον το κομμάτι των φωνητικών από τους David Edgar, Dan Armson και Ben Taylor. Εξίσου καλή δουλειά έχει γίνει και στο ρυθμικό μέρος από τον Keith Bowers στο μπάσο και τον Matt Colley στα drums. Ξεχώρισα το “My Time Is Now” που ξεκινά δυναμικά το άλμπουμ και σε βάζει στο ρυθμό, το “Heavy Times” με μία όμορφη εισαγωγή που θυμίζει κάτι από το grunge των αγαπημένων Alice In Chains, τα πολύ ανεβαστικά “Someone Broke It” και “Turn The Screw” και το “Let Yourself Go” που κλείνει ιδανικά, λίγο πιο ήρεμα τον δίσκο. Μία μικρή σκέψη είναι ότι ίσως θα μπορούσε να γίνει καλύτερο φιλτράρισμα στα κομμάτια και να είχαν μείνει απ’ έξω λίγα κάπως πιο αδύναμα, καθώς το σύνολο ήταν υπεραρκετό. Αλλά και πάλι δεν μπορώ να πω πως υπήρχαν άσχημα κομμάτια στο άλμπουμ.
Αν σκεφτεί κανείς ότι το “Superseed” είναι η πρώτη τους προσπάθεια, σίγουρα πρόκειται για μία πολλά υποσχόμενη μπάντα. Δεν ανακάλυψαν τον κύκλο, αλλά με την μουσική τους θα σας κάνουν εύκολα να περάσετε καλά και αυτό είναι το ζητούμενο!
7.5/10
Βίκυ Αθανασοπούλου
[email protected]
[Option B:]
Το να κάνεις μια επιστροφή στο παρελθόν πλέον έχει γίνει κάτι πολύ συχνό και προσωπικά έχω βαρεθεί να πέφτω σε μπάντες που αναμασούν τον ήχο των ‘70s, με μια και καλά πιο σύγχρονη αισθητική. Καλή η αναβίωση αυτού του χώρου, αλλά πλέον καταντάει κουραστικό να ακούς ουσιαστικά τον ίδιο ήχο σε εκατό διαφορετικά συγκροτήματα οπού προσπαθούν να ροκάρουν όπως στα ‘70s. Κάπως έτσι πέφτω και στην πρώτη δουλειά των Superseed παρουσιάζοντας τον ομώνυμο δίσκο τους.
‘70s pop/rock με μια πιο σύγχρονη αισθητική. Εντάξει, είμαστε πλέον στο 2019 δεν γίνεται ο ήχος να είναι όπως ήταν πριν πενήντα χρόνια. Ο ήχος των Superseed δεν είναι άσχημος, πιθανότατα και κάποιος φίλος των Monster Magnet να τους βρει συμπαθητικούς. Το αποτέλεσμα όμως δυστυχώς είναι μέτριο. Από τα καλά κομμάτια του δίσκου οπού μπορεί να ακούσει κάποιος είναι το “The Face That Followed You Back Home”, το οποίο τείνει να βγάζει ένα Sabbath-ικό συναίσθημα οπού πέρα της μουσικής σε αυτό συντελεί και η φωνή του τραγουδιστή βγάζοντας κάτι από Ozzy.
Όσον αφορά το κομμάτι των φωνητικών να αναφέρουμε ότι στο γκρουπ υπάρχουν τρεις τραγουδιστές, όπου επίσης είναι και κιθαρίστες. Αρκετά ενδιαφέρον μιας και με κάθε αλλαγή του τραγουδιστή αλλάζει και το αποτέλεσμα του κομματιού. Σου δίνει ένα κίνητρο να ακούσεις όλο το δίσκο. Ο δίσκος περιέχει δεκαέξι κομμάτια, χορταστικός και για εμάς τους παλαβούς βινυλιοφάγους θα κυκλοφορήσει επίσης σε πορτοκάλι διπλό βινύλιο περιορισμένο σε τριακόσιες κόπιες. Οι ενδιαφερόμενοι για αυτόν τον ήχο ας τους τσεκάρουν, ίσως βρουν και κάτι παραπάνω.
5.5/10
Δημήτρης Εμμανουήλ
[email protected]
