Oι Φινλανδοί epic symphonic power metallers, επιστρέφουν με το δεύτερο άλμπουμ τους, έπειτα από το ντεμπούτο που πραγματοποίησαν το 2010 με το “Upon Haunted Battlefields”, αλλά και αρκετές αλλαγές στο line-up τους. Ο ήχος τους είναι ένας συνδυασμός Dragonforce, Sonata Arctica και Stratovarius. Τα τραγούδια ξεχειλίζουν από ατμοσφαιρικές μελωδίες, επικά riffs, Dragonforce-ικά solos κι έναν drummer – πολυβόλο. Γενικά τα μέλη του γκρουπ είναι εμφανές πως διαθέτουν ταλέντο. Η φωνή του νέου τραγουδιστή, Andi Kravljaca, είναι ταιριαστή για το είδος που έχουν επιλέξει. Έχει αρκετές εναλλαγές, αλλά προσωπικά με κούρασε, ειδικά στις πιο ψηλές νότες. Η παραγωγή του δίσκου είναι πολύ καλή, όμως δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω ιδιαίτερα κάποιο τραγούδι. Ακόμα και το 10-λεπτο wanna-be-έπος, “Anteinferno”, παρότι έχει μια 2-λεπτη σχετικά ατμοσφαιρική εισαγωγή (με αρκετά ουδέτερο narrating), συνεχίζει ωστόσο για 8 ολόκληρα λεπτά χωρίς να προσφέρει κάτι περισσότερο από τα υπόλοιπα τραγούδια του άλμπουμ. Είμαι σίγουρος ότι οι οπαδοί του είδους θα εκτιμήσουν συνολικά το συγκεκριμένο άλμπουμ, ωστόσο εμένα μου άφησε μια ουδέτερη ‘γεύση’.
5/10
Διονύσης Τσέπας
