Ο ήλιος μες τη μέση της νύχτας είναι συχνό φαινόμενο στις σκανδιναβικές χώρες και ο καταθλιπτικός, μουντός φωτισμός του καθώς και η αίσθηση της ινσόμνιας έχουν επηρεάσει βαθύτατα αρκετούς μουσικούς που η πατρίδας τους πέφτει προς βορρά μεριά. Οι Νορβηγοί Nattsol καταφέρνουν να αποδώσουν άριστα τα συναισθήματα και τις εικόνες που προανέφερα. Βαθύτατα φυσιολάτρες, κάνουν κάτι που το έχουν, ομολογουμένως επιχειρήσει αρκετοί στο παρελθόν αλλά και συνεχίζουν ακάθεκτοι να το επιχειρούν: να συνδυάσουν επιτυχώς το ιδιάζων black metal με folk στοιχεία. Τώρα θα μου πείτε ‘κοινότυπο’. Κι όμως υπάρχουν ακόμη ελπίδες. Έτσι κι αλλιώς και μόνο το όνομα του δίσκου σημαίνει ατμόσφαιρα. Και πείτε μου τώρα αγαπητοί αναγνώστες ποιος τέτοιου είδος μουσικός μπορεί να ξεφύγει από τα συντρίμμια και την κληρονομιά που άφησαν πίσω τους οι γιγαντοτεράστιοι Ulver; Θα απαντήσω εγώ για σας: Κανένας. Η άλλη τους επιρροή όπως είπα και προηγουμένως είναι η φύση. Ακούγοντας τον δίσκο ξαφνικά μεταφέρεσαι σε παράξενα Νορβηγικά δάση, αέρινες σιλουέτες σε προσπερνούν και ο ήλιος δεν δύει ποτέ αλλά με τον πιο παράδοξο τρόπο, όμως την ίδια στιγμή που οι ακουστικές κιθάρες σου χαϊδεύουν τ’ αυτιά, φρενιασμένα κιθαριστικά ξυσίματα σε πετούν στην πιο σκοτεινή γωνία του δάσους, αφήνοντας σου για μόνη συντροφιά πλάσματα που δεν έχουν και τις καλύτερες προθέσεις. Εντελώς προτεινόμενο για τους fans του είδους.
7,5/10
Αγγελική Καπίρη
