Σέβομαι έναν μουσικό, ένα συγκρότημα για ό,τι κάνει. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα αποδεχθώ πως αυτό που κάνει είναι και απαραίτητα καλό. Χαίρομαι να βλέπω συγκροτήματα τα οποία ακόμα και σήμερα (και θέλω να πιστεύω ότι αυτό θα γίνεται για πάντα) κρατούν ψηλά την σημαία του παραδοσιακού (και ορθόδοξου) heavy metal. Όμως θέλω αυτό να το κάνουν παίζοντας καλά. Στην τελική όταν θες να εκπροσωπείς ένα ιδίωμα το οποίο έχει προσφέρει τόσους στυλοβάτες δεν μπορείς να θεωρείσαι εκπρόσωπος αλλά σε ερασιτεχνικό επίπεδο.
Εδώ μπαίνουν οι The Filth Hounds στην εξίσωση. Σαν σχήμα μας έχει δώσει το πρώτο δείγμα του γραφής πίσω στο 2015 με το “Release The Hounds” και τρία χρόνια αργότερα επιστρέφουν με το “Hair Of The Hound?”. Οι Βρετανοί λοιπόν περιγράφονται σαν ένα hard rock / heavy metal συγκρότημα και το δελτίο τύπου τους μας λέει ότι «όλα θυμίζουν 1981». Το μόνο που μου θυμίζει όμως 1981 είναι η παραγωγή και μπορεί να υπάρχουν πολλοί ρετρολάγνοι εκεί έξω, εγώ όμως δεν είμαι ένας από αυτούς και δεν εκτιμώ ηχογράφηση μέσω φριτέζας.
Ας το προσπεράσω αυτό. Για μένα οι The Filth Hounds ηχούν διχασμένοι. Όταν παίζουν heavy η μουσική τους μου φαίνεται τόσο μονότονη που σχεδόν έχασα κάποια από τα καλά κομμάτια του δίσκου. Όταν η rock πλευρά τους έρχεται στην επιφάνεια είναι σαφώς πιο ενδιαφέροντες! Θα το κάνω πιο απλό: κομμάτια σαν το “Attack!” και “Jack’s Nightmare” πέρασαν και στην καλύτερη δεν ακούμπησαν. Από την άλλη κομμάτια όπως τα “Tonight” και “Photograph” με άγγιξαν. Βάλτε τώρα στην εξίσωση την αρκετά ιδιαίτερη φωνή του Bryan McGill που είναι αμιγώς κομμένη και ραμμένη για πιο rock υλικό και το σύνολο είναι στην καλύτερη, για να μην πω τίποτα άλλο, άνισο.
Έτσι όπως το βλέπω οι The Filth Hounds πρέπει σύντομα να αποφασίσουν το τι θέλουν να κάνουν. Μέχρι τότε δεν βλέπω τον λόγο να επενδύσει κάποιος σε μισό καλό δίσκο.
6/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
