Με ένα EP τεσσάρων κομματιών μας μας επιτίθενται οι Ούγγροι The Last Charge και πραγματικά κερδίζουν τις εντυπώσεις. Κινούμενοι στα δυσανάγνωστα όρια μεταξύ του groove metal και του metalcore, έχουν ήδη κυκλοφορήσει δύο ποιοτικότατα άλμπουμ και αναρωτιέμαι πως και δεν έχει ακουστεί το όνομά τους περισσότερο. Ο ήχος τους σπάει κόκκαλα, με έναν συμπαγή τοίχο από ρυθμικές κιθάρες, μπάσο και τύμπανα που κινείται σαν σπορ οδοστρωτήρας παίζοντας σε μεσαίες και γρήγορες ταχύτητες. Τα λυσσασμένα φωνητικά φτύνουν τους στίχους στα μούτρα του ανυποψίαστου ακροατή, ενώ κολασμένα κιθαριστικά leads δημιουργούν αρρωστημένες ατμόσφαιρες. Brutal μέχρι το τελευταίο τους κύτταρο, δεν διστάζουν να το γυρίσουν προς το death metal όταν οι περιστάσεις το απαιτούν, χωρίς να ξεφεύγουν όμως από τον core χαρακτήρα τους. Το “Anima Sola” συνοδεύεται από εξωφυλλάρα, με μοναδικό ίσως ψεγάδι για μένα το γκραφιτίστικο λογότυπο που δεν μου αρέσει καθόλου. Το “Fuck Humanity” είναι ένας υπεργρήγορος ύμνος μίσους στην μάστιγα που ονομάζεται ανθρωπότητα ενώ το “Anima Sola” groove-άρει λες και δεν θα υπάρξει αύριο, λες και ο κόσμος καταστρέφεται και αυτό είναι το ιδανικό soundtrack. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα στους φίλους του μοντέρνου σκληρού ήχου και ελπίζω να κεντρίσει το ενδιαφέρον τους και προς τις δύο παλιότερες κυκλοφορίες της μπάντας που αξίζουν τα λεφτά τους.
8/10
Νίκος Κεφαλίδης
nick@greekrebels.gr
