Θυμάσαι εκείνο το ευχάριστο στραβομουτσούνιασμα που μας είχε προξενήσει εκείνη η μουσική στροφή των Anathema το 2001 με το “A Fine Day To Exit“; Ωραία. Κράτα αυτό και πρόσθεσε περαιτέρω prog/post rock ιδέες από A Perfect Circle παρέα με μελωδίες που συνδυάζουν υπέροχα την ατμόσφαιρα με το electronic/alternative και θα έχεις πάρει μία πολύ καλή ιδέα του τι εστί The Living.
Σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα της ακρόασης που θα μπορούσε να χαρακτηρίσει το “Drinking From The Trough Of A Tyrant‘s Piss“ και ως mini-CD, εντοπίζουμε πολλά και διάφορα στη μουσική αυτής της αμερικάνικης τετράδας. Και αυτό γιατί φαίνεται πως περνάνε σχεδόν από όλα τα χωράφια του εναλλακτικού ήχου, είτε μιλάμε για καθαρό alternative είτε για post-rock. Τολμούν να συμπιέσουν (πολλές φορές και στο ίδιο κομμάτι) ανόμοια μεταξύ τους είδη, όπως το electro στοιχείο των Depeche Mode με το darkwave των 80s και το avant-garde με τα progressive κιθαριστικά themes. Ναι, είναι πειραματικό όσο δεν πάει, ενώ απ’ όλη αυτή τη μουσική λαίλαπα ξεπηδούν και μερικές ωραίες συνθέσεις, πιο αξιοσημείωτες εξ’ αυτών τα “Vivaldi” και “Leaving“. Ιδιαίτερο credit έδωσα στα διάσπαρτα ηλεκτρονικά εφέ (τόσο σε μελωδίες όσο και σε vocal distortions) που με τον τρόπο τους βοηθούν το δίσκο να βγάλει παραέξω το “experimental” που θέλει να πρεσβεύει (λέγε με “Mask“) με περισσότερη ευκολία. Είναι, με λίγα λόγια, ένα album για όλα τα γούστα και όλες τις διαθέσεις.
Αν λοιπόν είσαι από αυτούς που θα εξακολουθούν να προσκυνάνε albums διαφόρων ειδών όπως “Black Celebration“, “Light Of Day, Day Of Darkness“, “ΟΚ Computer” ή ακόμα και πιο «επικίνδυνων» προτιμήσεων τύπου Foo Fighters και Royal Thunder, τότε δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα να ασχοληθείς με τους The Living. Εξάλλου σε κανέναν δεν αρέσουν οι ταμπέλες.
6/10
Χάρης Μπελαδάκης
[email protected]
