Είναι μία από τις καλύτερες glam/heavy μπάντες των καιρών που διανύουμε. Μας έχουν προσφέρει ουκ ολίγες επιτυχίες, μέσα στις οποίες εντάσσονται και τα “Metal Will Stand Tall”, “Night Of Passion” και “Cuts Like A Knife”. Οι The Poodles επέστρεψαν με το νέο πέμπτο τους album και αυτή τη φορά αφήνουν ανάμεικτα συναισθήματα. Το “Tour De Force” αναλαμβάνει το δύσκολο ρόλο του “συνεχιστή” της επιτυχία του προκατόχου του 2011 “Performocracy” (Νο.1 στα Σουηδικά charts), γι’ αυτό και δείχνει να ακούγεται τόσο αδύναμο. Φυσικά και υπάρχουν τα νέα μελωδικά διαμαντάκια “Misery Loves Company” και “Happily Ever After”, ενώ οι πιο heavy συνθέσεις φαίνονται να δίνουν και πάλι το παρόν στα riffs των “Viva Democracy” και “Going Down”. Από μπαλάντες η φετινή σοδειά είναι ιδιαίτερα φτωχή με τη βαρετή μπαλάντα “Leave The Past To Pass” να μη μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Φτάνοντας στα μισά και συνεχίζοντας, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο απογοητευτικά, με μετριασμένα τραγούδια. Το “Kings & Fools”, για παράδειγμα, πιστεύω πως είναι από τα πιο χλιαρά και άνοστα κομμάτια που έχουν γράψει, ενώ το “Godspeed” μπλέκει άστοχα keyboards και κιθάρες. Το “Tour De Force”, για να λέμε και τα καλά, έχει για άλλη μία φορά το χρώμα της ερμηνείας του Jacob Samuel, ο οποίος ακόμα και στις κακές συνθέσεις προσπαθεί να κάνει τη διαφορά. Με μία γενικότερη ματιά μέσα απ’ αυτή την επταετή πορεία των The Poodles έχουμε ακούσει πολύ καλύτερες κυκλοφορίες. Δεν είναι καλό hard rock album, ενώ τα 4-5 όμορφα κομμάτια που ενδέχεται να συναντήσεις στην ακρόαση, θα δικαιωθούν μόνο μέσα από κάποια μελλοντική “best-of” συλλογή. Προς αποφυγή και συμμόρφωση – για τη μπάντα.
5/10
Χάρης Μπελαδάκης
