Που με χάνω που με βρίσκω, όλο και σε κάποια μπάντα του Rogga Johansson πέφτω. Είναι ολοφάνερο πως ο τύπος ζει και αναπνέει για death metal χειρότερα από ότι ο πρεζάκιας για την πρέζα του, μιας και αυτό είναι το μοναδικό είδος που παίζει με κάθε από τις μύριες μπάντες που χειρίζεται κυρίως μόνος του. Εδώ λοιπόν πλαισιώνεται (απίστευτο, ο Johansson με άλλους μουσικούς, κάποιος φούρνος θα γκρεμίστηκε) από τον drummer και συμπαίκτη του στους Paganizer, Matthias Fiebig και τη βόμβα μεγατόνων, τον τραγουδιστή των Monstrosity από το 2006 και έπειτα, Mike Hrubovcak.
Η πρώτη σκέψη μου, ειδικά μετά αφότου είδα ποιος τραγουδάει, ήταν ότι δύσκολα θα πάει κάτι λάθος. Ε, τελικά πήγαν όλα. Εδώ λοιπόν έχουμε μια κλασική περίπτωση βλάβης, όπως έχουμε και σχεδόν σε όλες τις «μπάντες» που συμμετέχει ο Johansson. Δηλαδή παντελή έλλειψη έμπνευσης ακριβώς επειδή συμμετέχει σε ένα μύριο death metal projects και έχει πλέον επέλθει κορεσμός στο μυαλό του ως συνθέτης, είτε ακριβώς επειδή είναι υπερβολικά εγωιστής για να συνεργαστεί με τα ίδια άτομα. Ή μάλλον και τα δύο.
Όπως και να ‘χει, εδώ η μπάντα επιδίδεται σε ένα death ‘n’ roll στυλ, το οποίο εκτός του ότι δεν έχει δυστυχώς καμία σχέση με τους Monstrosity και εξανέμισε τις όποιες ελπίδες μου να ακούσω κάτι που να φέρνει σε αυτούς λόγω κοινού τραγουδιστή, πάσχει από παντελή έλλειψη έμπνευσης. Κυριολεκτικά, όσες μπάντες έχουν παίξει αυτό το στυλ (μόνο μία το έκανε καλά, όλοι ξέρουμε ποια είναι), έχουν παίξει πάνω-κάτω αυτά που παίζει εδώ το συγκρότημα.
Δεν υπάρχει τίποτα που να με κάνει να θέλω να ασχοληθώ με αυτήν την κυκλοφορία. Βασικά το μόνο που μου προκαλεί είναι μια λαχτάρα να ακούσω το πρώτο Suffocation, (όχι ότι έχουν κάποια σχέση απλά ήθελα κάτι πιο γρήγορο) πράγμα που έκανα για να ξεχάσω αυτό το περιττό πράγμα που μόλις άκουσα. Και τώρα ας μαζέψουμε υπογραφές μπας και ο Johansson μείνει αποκλειστικά στους Paganizer και στους Revolting, γιατί είναι φανερό πως εκεί μπορεί να προσφέρει υλικό που όντως μπορεί να μετρήσει.
4/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
