Ανοίγω τον φάκελο και τι να δω; Black metal λογότυπο. Πάει λέω, τα έχασε ο Σιγλίδης και δίνει σε μένα black metal που η σχέση μου μαζί του είναι επιδερμικότατη. Ένα ιδίωμα που ποτέ δεν ρίζωσε μέσα μου όχι γιατί δεν είναι καλό αλλά γιατί προ δεκαετίας, παίζει να είναι και παραπάνω, διάφοροι “φωστήρες” της μουσικής μας προσπάθησαν να μας πείσουν πως είναι το μέλλον του metal. Τελικά δεν ήταν. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν πέρασαν μεγάλα συγκρότημα από τον χώρο και πως αρκετά από αυτά ακόμα και σήμερα το παλεύουν το πράγμα. Τέλος πάντων.
Οι The Scars In Pneuma μας έρχονται από την Ιταλία. Ξεκίνησαν το 2017 σαν ένα one-man project του Lorenzo Marchello (μπάσο, κιθάρα, φωνή) αλλά σύντομα απέκτησαν μορφή κανονικού συγκροτήματος. Το “The Path Of Seven Sorrows” είναι το ντεμπούτο τους και περιλαμβάνει εφτά κομμάτια με σχετικά μεγάλες διάρκειες. Ως εδώ καλά. Μέσα σε αυτό εντόπισα κάποια ενδιαφέροντα “πραγματάκια”. Σημαντικότερο όλων η δουλειά που έχει γίνει στις καθαρές κιθάρες που πραγματικά περνάνε αρκετές όμορφες μελωδίες. Ειδικά η δουλειά που έχει γίνει στο “All The Secrets That We Keep” είναι εντυπωσιακή και μπορώ να πω ότι για εμένα είναι το καλύτερο του δίσκου.
Υπάρχουν όμως κάποια θέματα. Πρώτα από όλα, αυτό που ακούει ο ακροατής εδώ το έχει ακούσει ΠΟΛΛΕΣ φορές από ΠΟΛΛΑ συγκροτήματα. Πραγματικά δεν ξέρω κατά πόσο είναι εύκολο στο ιδίωμα να έχεις προσωπικό ήχο αλλά δεδομένα εδώ οι Ιταλοί δεν έχουν. Ένα άλλο πρόβλημα είναι η θολούρα στην παραγωγή που προσωπικά κάνει το υλικό σε αρκετά σημεία μια άμορφη μάζα. Πρακτικά αν δεν υπήρχαν οι καθαρές κιθάρες (που έχουν καλό ήχο) ο δίσκος θα κούραζε πάρα πολύ. Τέλος θα μπορούσε να υπάρχει και μια κάποια ποικιλία στο παίξιμο των τυμπάνων.
Οι The Scars In Pneuma δείχνουν να μπορούν να προσφέρουν πολλά περισσότερα πράγματα από αυτά που προσφέρουν στο ντεμπούτο τους. Οι οπαδοί του στυλ ίσως βρουν περισσότερα θετικά από εμένα.
6/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
