Από σαράντα κύματα θα έλεγε κανείς πως πέρασαν οι Thundermother μέχρι να φτάσουν στη σημερινή τους μορφή. Έχοντας απομείνει με ένα μόνο από τα ιδρυτικά μέλη, την Filippa Nässil, και με την προσθήκη τριών ακόμα, η μπάντα οδηγήθηκε στην κυκλοφορία του τρίτου δίσκου της.
Το “Thundermother” είναι η πρώτη δουλειά της μπάντας που άκουσα και για να είμαι ειλικρινής δεν θα έλεγα ότι κατάφερε να με κερδίσει. Ακούγοντας το δίσκο για δεύτερη και τρίτη φορά, και προσπαθώντας να βρω κομμάτια που να συνδεθώ με κάποιο τρόπο μαζί τους, βρέθηκα σε αδιέξοδο.
Το “Revival” κάνει την αρχή, και τα ιδιαίτερα δυναμικά παιξίματα του έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα φωνητικά, τα οποία παρεμβαίνουν στην ενέργεια και την δυναμική του κομματιού. Μετά το άνοιγμα αυτό οι προσδοκίες μου για την συνέχεια δεν ήταν αυξημένες. Τα φωνητικά φαίνεται να βελτιώνονται αισθητά στο δεύτερο κομμάτι “Whatever”, το οποίο παρόλα αυτά είναι πολύ σύντομο. Στη συνέχει ακολουθούν δύο παρόμοια, σχεδόν αδιαχώριστα κομμάτια ,τα οποία δίνουν τη θέση τους στο “Fire In The Rain” μια ήπιων τόνων μπαλάντα.
Η πορεία έχει ήδη χαραχτεί. Το υπόλοιπο του δίσκου κυλάει χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις, με μέτρια φωνητικά τα οποία είναι πολύ καλύτερα στους πιο χαλαρούς ρυθμούς παρά στα δυναμικά κομμάτια.
Ενώ φαίνεται πως υπάρχει ταλέντο, από τη δουλεία αυτή, απουσιάζουν τόσο οι ιδέες όσο και η ποικιλία. Τελικά το “Thundermother” είναι ένας δίσκος που δεν θα επέλεγα να ξανακούσω.
4/10
Τατιάνα Μαρούλη
[email protected]
