Από τη Νορβηγία μας έρχονται οι Töxik Death οι οποίοι δημιουργήθηκαν το 2003 και παίζουν black/thrash metal. Αν και υπαρκτοί για δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια, έχουν κυκλοφορήσει μόλις δύο δίσκους, με αυτόν εδώ να είναι ο τελευταίος τους. Δυστυχώς για να είμαι ειλικρινής, αν και λάτρης του thrash, με τη συγκεκριμένη κυκλοφορία βαρέθηκα πάρα πολύ γρήγορα.
Ο λόγος που συνέβη αυτό είναι επειδή η μπάντα παίζει τα ίδια και τα ίδια που έχουμε ακούσει σε κάθε δίσκο του είδους. Και όταν αναλαμβάνεις για μια ακόμα φορά μπάντα του είδους η οποία αποτυγχάνει να γράψει έστω μισό δικό της riff, ε κάπου υπάρχει πρόβλημα.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, στην εποχή μας λίγο-πολύ στο thrash έχει επέλθει κορεσμός. Ελάχιστες είναι οι μπάντες που έχουν κατορθώσει να κάνουν κάτι αξιόλογο στο είδος τα τελευταία χρόνια και δυστυχώς αυτοί εδώ δεν αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα. Riffs, δομές, παραγωγή, ακόμα και στίχοι, όλα είναι τα ίδια και τα ίδια χωρίς δυστυχώς κάποια διάθεση από πλευράς της μπάντας να κάνει κάτι δικό της.
Αλήθεια δε μπορώ να καταλάβω γιατί τους πήρε τόσο καιρό να βγάλουν κάτι τόσο μα τόσο πρόχειρο. Γιατί μόνο πρόχειρη μπορείς να πεις μια δουλειά η οποία έκανε τόσο καιρό για να βγει και πατάει πάνω σε χιλιοειπωμένες φόρμες. Είναι πολύ δύσκολο σε αυτή την εποχή που ζούμε να ξεχωρίσει κάποιος εμμένοντας στον κλασικό ήχο χωρίς να δίνει κάτι ξεχωριστό μέσω αυτού.
Ας πάρουμε ως παράδειγμα τους συμπατριώτες τους, Nekromantheon οι οποίοι παίζουν με περίσσεια λύσσα και ενώ μεν στηρίζονται πάνω στους παλιούς Kreator και Sodom για να πάρουν έμπνευση, έχουν αρχίσει να διαμορφώνουν ένα δικό τους στυλ, όπως πρέπει να κάνει και η κάθε μπάντα η οποία έχει πάρει σοβαρά τον εαυτό της. Και με το να ξεπατικώνεις δομές και riffs από το κάθε σχήμα, δικό σου στυλ δε φτιάχνεις. Αντίθετα ξεχνιέσαι πολύ γρήγορα γιατί πολύ δύσκολα κάποιος θα κάτσει να ασχοληθεί με μια μπάντα που δεν προσφέρει κάτι καινούριο στον ήχο.
5/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
