Μετά από τριάντα χρόνια δράσης, οι Trans–Siberian Orchestra είναι ένα όνομα που κανείς μας δεν έχει ξεχάσει. Μια από τις μεγαλύτερες ορχήστρες του κόσμου επιστρέφει στην δράση με ένα δυναμικό live streaming στις 18 Δεκεμβρίου. Εν όψει αυτού, η ευκαιρία για μια συζήτηση με τον κιθαρίστα Chris Caffery τόσο για το παρελθόν, όσο και για το μέλλον αυτού του τεράστιου project αλλά και για τα προσωπικά του σχέδια δεν πήγε χαμένη.
Γεια σου Chris, καλώς ήρθες πίσω στο Greek Rebels. Πως είσαι φίλε μου;
Καλώς σας βρήκα! Είμαι καλά. Όσο καλά δηλαδή μπορεί να είναι κανείς σε τέτοιες τρελές εποχές. Κάθε μέρα πιστεύουμε ότι μπορεί να γυρίσουμε στο κανονικό αλλά κάτι γίνεται ακόμα χειρότερο. Η κατάσταση είναι περίεργη γιατί πολλοί αγνοούν την σοβαρότητα της ασθένειας, καθώς δεν είναι θανατηφόρα για όλους. Καμία χώρα δεν ήξερε και δεν ξέρει πώς να το χειριστεί για να μην καταρρεύσει το σύστημα υγείας. Η ασθένεια είναι τρομερά μεταδοτική. Στην Νότια Κορέα και στην Ιαπωνία έχουν 250 θανάτους, ενώ στην Αμερική είμαστε στους 250.000! Άμα μπορούσαν τα κρούσματα να περιοριστούν και να τηρούν όλοι τα μέτρα, εμείς θα μπορούσαμε να κάνουμε περιοδεία τώρα. Αν απλά υπήρχε ένα σχέδιο. Οι μουσικοί είναι αυτοί που έχουν πληγεί περισσότερο από την κατάσταση αυτή και δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό. Ελπίζω τον επόμενο χρόνο να επιστρέψουμε στα κανονικά, αν και δύσκολο… Ακυρώσαμε πολλές εμφανίσεις το καλοκαίρι, ενώ αθλήματα και κάποιες παραστάσεις γινόταν κανονικά. Όταν μάθαμε ότι δεν μπορούσαμε να βγούμε περιοδεία με πήρε πολύ από κάτω. Είκοσι χρόνια τώρα, τον Νοέμβριο παίζω συναυλίες. Πρώτη φορά είμαι σπίτι τέτοια εποχή.
Οι Trans–Siberian Orchestra επιστρέφουν με μια ισχυρή συνεργασία με τη SAOL, προκειμένου να κυκλοφορήσουν τις πέντε πρωτοποριακές rock όπερες. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Όσα γίνονται που αφορούν τους Savatage και τους Trans–Siberian Orchestra γίνονται σε συνεργασία με την Night Castle, με την οποία δουλεύουμε τις τελευταίες δεκαετίες και είναι στην ουσία η εταιρεία του Paul O’Neill. Την ξεκίνησε μόνος του στην με άτομα από τους Savatage και τους Trans–Siberian Orchestra. Αυτό που δεν ξέρετε είναι ότι το πρώτο Trans–Siberian Orchestra album δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα. Ήταν ένα Romanov album που γράφτηκε από τον Jon Oliva και τον Paul και λογικά και από τον Robert Kinkel, είχε τελειώσει σε μορφή demo αλλά μετά παίχτηκε το “Christmas Eve (Sarajevo 12/24)” στο ραδιόφωνο με τους Savatage και τότε η ζήτηση για αυτό το κομμάτι ήταν τόσο μεγάλη που ο Paul και η Atlantic αποφάσισαν ότι είχε έρθει η ώρα για να έρθει στο φως η ιδέα με τους Trans–Siberian Orchestra.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Είναι το έτος 1996 που ο Paul O’Neill πήρε την προσφορά από την Atlantic Records για να σχηματίσει τη δική του μπάντα. Ήταν ήδη εξοικειωμένος με τους Jon Oliva, Bob Kinkel και Al Pitrelli από τη δουλειά του με τους Savatage που οδήγησε στην κυκλοφορία του “Christmas Eve And Other Stories”. Πιστεύεις ότι υπήρχε μια ειδική χημεία για αυτά τα τέσσερα άτομα;
Η χημεία φαινόταν ειδικά σε πιο συναισθηματικά φορτισμένα κομμάτια, όπως στο “When The Crowds Are Gone”. Ο Al είχε το καλό ότι πάντα μπορούσε να ενσαρκώσει στην κιθάρα ό,τι σκεφτότανε ο Paul. Έτσι, το παίξιμο του Al έγινε και το χαρακτηριστικό κιθαριστικό παίξιμο των Trans–Siberian Orchestra. Αυτόν τον συνδυασμό πραγμάτων τον ανακάλυψε ο Paul όταν κάναμε το “Mozart And Memories” και το “Christmas Eve” στο album των Savatage. Έγραψα και εγώ με τους Trans–Siberian Orchestra και βγήκαμε περιοδεία. Χάρηκα πολύ που είδα ότι υπήρχε αυτή η σύνδεση με το κοινό που είχαν οι Savatage μέσω των ιστοριών και των στίχων του Paul. Ήταν τρομερό για εμάς ότι είχαμε ένα τόσο μεγάλο κοινό στην Αμερική σε μια τέτοια χρονική περίοδο και ότι πλέον ο κόσμος έπαιζε τη μουσική μας σε οικογενειακές συναντήσεις των γιορτών! Άργησε να πάρει μπρος αλλά μόλις ξεκίνησε αναπτύχθηκε ραγδαία. Ο κόσμος το λάτρευε ζωντανά και καταλήξαμε μέσα σε τέσσερα χρόνια από απλές σκηνές σε αρένες. Υπάρχει μια πολύ ωραία σύνδεση για το πώς ο Paul παντρεύει τις rock όπερες με τις μουσικές ιστορίες. Επίσης, η παραγωγή που γινόταν στις συναυλίες ήταν τρομερή. Είχαμε τα πάντα.
Εκτός από τις ερμηνείες των κλασικών χριστουγεννιάτικων τραγουδιών, έχει παρουσιαστεί το κλασικό “Christmas Eve (Sarajevo 12/24)” σε μια αναδιοργανωμένη έκδοση. Ποιος είχε την ιδέα να συμπεριλάβει αυτό το κομμάτι; Πρέπει να αναφέρω ότι ταιριάζει απόλυτα σε ολόκληρη τη λίστα.
Αυτό ήταν ιδέα του Paul, να έχουμε έναν τσελίστα να παίζει στα συντρίμμια στο πεδίο μάχης και είχε ένα τραγούδι που ταίριαζε τέλεια. Είχαμε ήδη τελειώσει το album αλλά ο Paul ζήτησε παραπάνω χρόνο για να τελειώσει το κομμάτι. Θυμάμαι να γράφω τις ρυθμικές κιθάρες με τον Dave Wittman για το “Christmas Eve (Sarajevo 12/24)” αφού είχε τελειώσει η μίξη του album και να λέω ότι χωρίς να θέλω να προτρέχω έχουμε στα χέρια μας ένα hit. Ο Paul ήταν θετικός, χωρίς να υπερβάλλει και είπε ότι συμφωνούσε μαζί μου. Το κομμάτι κυκλοφόρησε και όντως έτσι έγινε.
Το “The Christmas Attic” σηματοδοτεί τη συμμετοχή σου στην Trans–Siberian Orchestra. Τι αναμνήσεις έχεις από τις ηχογραφήσεις του album;
Αυτό το album ηχογραφήθηκε όταν ήμασταν περιοδεία με τους Savatage. Συνέφερα στο πρώτο album Trans–Siberian Orchestra όποτε έβρισκα χρόνο και δεν ήμουν σε περιοδεία. Θυμάμαι μια φορά που παίζαμε με τους Savatage στην Atlanta και ο Paul ήθελε να τελειώσει κάποια πράγματα για αυτόν τον δίσκο και ο Al πήγε στο στούντιο στην Tampa. Έτσι κάναμε τη συναυλία μόνο εγώ, ο Jeff Plate, o Zak Stevens και ο Jon, o Al εξαφανίστηκε για να τελειώσει τις κιθάρες για το album. Για αυτό η περισσότερη δουλειά στις lead κιθάρες είναι κυρίως του Al. Οι περισσότερες μελωδίες και ρυθμοί που ακούτε είναι του Al. Είχαμε ήδη αρκετή χημεία από τους Savatage και έτσι τον εμπιστευόμασταν πλήρως. Από τους Trans–Siberian Orchestra μπορείτε να καταλάβετε πολύ καλύτερα τη δουλειά του Al από τη δική μου, καθώς αυτό ήταν το κλειδί για τον ήχο της μπάντας.
Η φήμη του συγκροτήματος άρχισε να μεγαλώνει και στη συνέχεια βγήκε το “Beethoven’s Last Night”, το πρώτο album που δεν σχετίζεται με τα Χριστούγεννα. Ήταν κάτι που απλά συνέβη ή συνέβη σκόπιμα;
Ο Paul δεν έφτιαξε τους Trans–Siberian Orchestra με στόχο να είναι μια εποχική μπάντα. Επίσης ήθελε να μην κάνουμε περιοδείες μόνο τον χειμώνα και είχε γράψει από πιο παλιά το “Beethoven’s Last Night”, που είναι μια πραγματική ιστορία. Είναι από τα αγαπημένα μου Trans–Siberian Orchestra albums και ήταν το πρώτο album που μου δόθηκε η ευκαιρία να γράψω και εγώ. Είχε ένα ιδιαίτερο ύφος. Όταν κυκλοφόρησε οι ακροατές μας το λάτρεψαν.
Επίσης, αν θυμάμαι καλά Chris, η πρώτη σας ζωντανή εκπομπή έγινε τότε και ήταν μια φιλανθρωπική συναυλία για το Blythedale Children’s Hospital. Τι θυμάσαι από εκείνη την ξεχωριστή βραδιά;
Η οργάνωση για αυτή τη συναυλία έγινε μέσα σε μια μέρα. Οι τηλεοπτικές εμφανίσεις των Trans–Siberian Orchestra αναμεταδόθηκαν πολύ πρωί ή μέσα στη μέρα οπότε εμείς απλά παίξαμε τη μουσική μας. Αυτό που μας άγγιξε περισσότερο ήταν να βλέπουμε αυτά τα παιδιά. Μπορεί κάποιος να έχει έναν φίλο που έχει παιδί με κάποια αναπηρία ή να δούμε έξω στον δρόμο αλλά το να είσαι σε ένα τέτοιο νοσοκομείο και να βλέπεις εκατοντάδες μικρές ψυχές να παλεύουν για τη ζωή τους σε χτυπάει αλλιώς. Ο Paul ήθελε να κάνουμε κάτι για αυτό και για αυτό σε κάθε συναυλία των Trans–Siberian Orchestra ένα δολάριο πήγαινε σε τοπικές φιλανθρωπίες και πολλές από αυτές τις φιλανθρωπίες ήταν νοσοκομεία για παιδιά. Όποτε μπορούσαμε επισκεπτόμασταν αυτά τα νοσοκομεία και τραγουδούσαμε χριστουγεννιάτικα τραγούδια, τους πηγαίναμε δώρα και παιχνίδια, βλέπαμε τη χαρά στο πρόσωπό τους. Ο κόσμος σου μαθαίνει πώς να μισείς. Αυτά τα παιδιά όμως δεν το ήξεραν αυτό. Έδιναν αγώνα για τη ζωή τους. Εμείς τσακωνόμαστε για πράγματα ασήμαντα και αγνοούμε το πόσο πολύτιμη είναι η ζωή μας. Για αυτό συμπάσχω πολύ με συνανθρώπους μας που έχουν τον ιό ή που έχουν χάσει μεγαλύτερους συγγενείς εξαιτίας αυτού. Πρέπει να κάνουμε ότι μπορούμε για να προστατέψουμε τον κόσμο από αυτόν τον ιό. Πάντως αυτή η συναυλία ήταν πραγματικά μοναδική. Κάθε χρόνο κάνουμε μια συναυλία στο New Jersey, η οποία έχει φιλανθρωπικό χαρακτήρα και πάντα μας φέρνει αναμνήσεις από εκείνη την τρομερή μέρα. Ήταν το τέλειο σενάριο για να δείξουμε τις αρχές που ο Paul ήθελε οι Trans–Siberian Orchestra να πρεσβεύουν. Ήταν κάτι που ήθελε από την αρχή να κάνει και εμείς το συνεχίσαμε. Για αυτό όταν θα κάνουμε τη ζωντανή μετάδοση θέλουμε να τηρήσουμε τα μέτρα και να είμαστε ασφαλείς. Όταν γυρίσω θα μπω σε καραντίνα για να προστατέψω τη μητέρα μου. Ξέρουμε πόσο σημαντικοί είναι οι Trans–Siberian Orchestra για τους θαυμαστές μας και για αυτό θέλουμε να τους δώσουμε την ευκαιρία να μας δουν, ανεξαρτήτως αυτής της τρελής κατάστασης.
Το “Beethoven’s Last Night” ήταν το album που έκανε επίσημα τους Trans–Siberian Orchestra να ξεκινήσουμ τις περιοδείες. Πόσο εύκολο ή πόσο δύσκολο ήταν τότε να κανονίσετε τα πάντα λόγω της πληθώρας των συμμετεχόντων μουσικών;
Στην αρχή, η βάση των Trans–Siberian Orchestra ήταν τα μέλη των Savatage, εγώ, ο Johnny Lee Middleton, o Al και ο Jeff. Οι περισσότεροι από εμάς (τραγουδιστές, αφηγητές, μουσικοί) έμεναν στη Νέα Υόρκη, είχαμε κάτι σαν σπίτι της μπάντας εκεί, όπου όλοι μας μπορούσαμε να πηγαίνουμε όποτε θέλαμε. Είχαμε κάνει γνωριμίες με τοπικές ορχήστρες. Στην αρχή γνωρίσαμε τον Mark Wood, τον θεό του ηλεκτρικού βιολιού. Καθώς περιοδεύαμε πολλές φορές εταιρείες μας έβρισκαν εφτά περίπου μουσικούς για έγχορδα κάθε βράδυ σε διαφορετικές περιοχές για να παίξουν μαζί μας. Μετά βρήκαμε κανονικό πρακτορείο το οποίο μας έδινε μουσικούς για παραπάνω από μια εμφανίσεις, κάτι το οποίο διευκόλυνε αρκετά τις εμφανίσεις μας. Μετά οι Trans–Siberian Orchestra έσπασαν στα δυο και αρχίσαμε να κάνουμε πολλαπλές περιοδείες τον χρόνο. Έτσι αρχίσαμε να απευθυνόμαστε σε πολλούς μουσικούς ανά τον κόσμο. Οι κυνηγοί ταλέντων των Trans–Siberian Orchestra, ο Daniel και γενικότερα η διοίκηση συνεχώς ψάχνουν για ανθρώπους. Πολλοί από εμάς φέραμε φίλους μας μουσικούς κάθε είδους στη μπάντα, για παράδειγμα ο Russel Allen ήταν φίλος μου για χρόνια και το αποτέλεσμα ήταν τρομερό.
Αφού ολοκληρώσατε μια εκτεταμένη περιοδεία, επιστρέψατε για να ηχογραφήσετε το “The Lost Christmas Eve” το 2004, το τρίτο και τελευταίο μέρος του “The Christmas Trilogy”. Στο εξώφυλλο είχε μια αναφορά στην κιθάρα του Chris. Ήταν σαν ένα μικρό αφιέρωμα λόγω του γεγονότος ότι το album κυκλοφόρησε σχεδόν μια δεκαετία μετά το θάνατό του;
Ήμασταν όλοι συντετριμμένοι από τον θάνατο του Chris. Πιστεύω ότι ο κόσμος δεν καταλαβαίνει πόσο τραγικός ήταν ο θάνατός του τον Paul. Ο Paul λάτρευε τον Chris. Πίστευε ότι ήταν ο καλύτερος κιθαρίστας με τον οποίο δούλεψε. Και χωρίς να θέλω να προσβάλλω τους υπέροχους συνεργάτες μου και εγώ το πιστεύω. Η κιθάρα με τα τριαντάφυλλα που έβγαιναν από τα συντρίμμια… Όλοι μας και κυρίως ο Paul θέλαμε να δείξουμε τον σεβασμό μας για το πνεύμα του.
Τα χρόνια πέρασαν και μετά από εκτεταμένη περιοδεία κυκλοφόρησε το 2009 το “Night Castle”, το πιο φιλόδοξο και τολμηρό έργο σας μέχρι σήμερα. Η όλη ιστορία και οι στίχοι γράφτηκαν αποκλειστικά από τον Paul O’Neil. Τι θυμάσαι από αυτό το album;
Θυμάμαι ότι μας πήρε πολύ καιρό να το τελειώσουμε! Το “Night Castle” μας δείχνει όλες τις πτυχές του Paul O’Neil. Είχε τόσα πολλά τραγούδια επειδή έλεγε μια ιστορία. Πολλά κομμάτια ήταν στιχουργικά συνδεδεμένα μεταξύ τους. Οι Trans–Siberian Orchestra ήταν γνωστοί για τα instrumental σημεία τους. Σε αυτό το album όμως είχαν και τα φωνητικά πρωταρχικό ρόλο και έτσι προέκυψε κάτι πολύ όμορφο.
Είναι ο τρίτος χρόνος που μας έχει αφήσει ο Paul και πλησιάζουμε στον τέταρτο. Υπάρχει περίπτωση να έχουμε ένα νέο Trans–Siberian Orchestra album στο μέλλον;
Αν θυμάσαι, είπα ότι το πρώτο Trans–Siberian Orchestra album ήταν αυτό με τον Romanov. Τώρα το σχέδιο είναι να βγάλουμε αυτή την μουσική, την ακυκλοφόρητη μουσική του Paul. Πρέπει να δείξουμε στον κόσμο ότι άλλο είχε να προσφέρει ο Paul. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε και να λέμε ότι παίζουμε μουσική των αυθεντικών Trans–Siberian Orchestra χωρίς να έχουμε κυκλοφορήσει όλα όσα έγραψε ο Paul. Δεν είναι σωστό για εμένα. Ο Paul ήταν οι Trans–Siberian Orchestra, ήταν το δικό του όραμα. Πρέπει να ζουν μέσω της μουσικής του και αυτό είναι το αρχικό μας σχέδιο. Για αυτό πιστεύω ότι το Romanov θα είναι το πρώτο album που θα βγάλουμε και είμαι πολύ ενθουσιασμένος για αυτό και όλοι θα έπρεπε να είναι. Γράφτηκε πριν από το “Dead Winter Dead”. Έτσι έχει αυτές τις βαριές μπαλάντες που είναι χαρακτηριστικές για τους Savatage. Έχει ένα πιο σκοτεινό ύφος. Όπως και τα κομμάτια του “Dead Winter Dead”, έτσι και αυτός ο δίσκος σε βάζει μέσα στην πλοκή των κομματιών. Ο Paul κατάφερνε να παντρέψει τη μουσική με το αίσθημα που έβγαζαν αυτά τα τραγούδια.
Η τελευταία μου ερώτηση αφορά πιο πολύ την προσωπική σου καριέρα. Πότε θεωρείς ότι θα κυκλοφορήσει ο διάδοχος του “The Jester’s Court”, το οποίο επανακυκλοφορεί μέσω της Metalville Records;
Επικοινώνησαν μαζί μου και μου πρότειναν ένα ακόμα album. Η αρχική μας συμφωνία ήταν μόνο για δύο. Οπότε πρέπει να στρωθώ στη δουλειά! Ψάχνω να βρω τη σωστή έμπνευση αλλά όπως λένε και άλλοι είναι δύσκολο να βρει κανείς έμπνευση σε τέτοιους καιρούς. Όλοι ηχογραφούν ακόμα και απομακρυσμένα και συνέχεια βγαίνει μουσική. Θα υπάρξει δημιουργική υπερφόρτιση. Κανονικά τέτοια εποχή ήμουν περιοδεία και έγραφα ένα νέο album για τους Spirits Of Fire. Αυτή τη φορά θα ήθελα να το διαφοροποιήσω πιο πολύ από τη solo δουλειά μου. Την προηγούμενη φορά έγραφα παράλληλα για το album μου και για τους Spirits Of Fire και έτσι έμοιαζαν αρκετά. Τώρα θα ήθελα να κάνω κάτι το διαφορετικό. Πιστεύω ότι το επόμενο solo album μου θα επιστρέψει στον ήχο του “Faces” με έναν συνδυασμό rock και metal που με εκφράζει. Θα ήθελα να αφήσω έξω από αυτό πολιτικά θέματα. Ό,τι είχα να πω το είπα. Λογικά θα παίξει και ο Jeff στο album. Έβγαλα ένα single μέσα σε αυτό το χάος, το “Sick Of This Shit”, στο οποίο έπαιξε τύμπανα ο John Macaluso και μπάσο έπαιξε ο Tony Dickinson.
Chris, φίλε μου, θέλω να σε ευχαριστήσω για αυτή τη συνέντευξη. Ήταν τιμή μου που τα ξαναείπαμε. Σου εύχομαι τα καλύτερα σε κάθε τομέα της ζωής σου. Θα ήθελες να στείλεις κάποιο μήνυμα στους Έλληνες θαυμαστές;
Μου λείπει πολύ να παίζω εκεί. Θα ήθελα πολύ να έρθουμε με τον Zak να κάνουμε κάποια ακουστικά shows. Θα ήθελα πολύ να δω κόσμο που δεν μας έχει δει να παίζουμε ζωντανά. Γι’ αυτό, όλοι μείνετε ασφαλείς! Η ζωή θα επανέρθει στο φυσιολογικό, ελπίζω μακάρι τον επόμενο χρόνο. Προστατέψτε ο ένας τον άλλο από αυτόν τον «αόρατο» εχθρό όσο δύσκολο και αν είναι. Είναι πολύ δύσκολο να τον ανιχνεύσουμε και πρέπει να προσέχουμε. Πρέπει όλοι να κάνουμε ό,τι μπορούμε. Σας ευχαριστώ όλους για τη στήριξη και μπορείτε να δείτε το stream στις 18 Δεκεμβρίου. Θα είναι μια πολύ ωραία εμπειρία. Μακάρι το 2021 να είναι καλύτερο για όλους μας.
Συνέντευξη: Νίκος Σιγλίδης
Μετάφραση: Θανάσης Γκότοβος
Επιμέλεια: Γιώργος Τερζάκης
Website
Facebook
Instagram
YouTube
Band Members
Jon Oliva, Andrew Ross, Jeff Scott Soto, April Berry, Jodi Katz, John Brink, Kayla Reeves, Chloe Lowery, Georgia Napolitano, Natalya Rose Piette, Dustin Brayley, Robin Borneman, Zak Stevens – Φωνητικά
Johnny Lee Middleton – Μπάσο
Jeff Plate – Τύμπανα
Chris Caffery, Al Pitrelli, Angus Clark, Joel Hoekstra – Κιθάρες
Mee Eun Kim, Jane Mangini, Derek Wieland, Vitalij Kuprij – Πλήκτρα
Bryan Hicks, Phillip Brandon – Αφήγηση
Roddy Chong – Βιολί
Discography
Christmas Eve And Other Stories, 1996
The Christmas Attic, 1998
Beethoven’s Last Night, 2000
The Lost Christmas Eve, 2004
Night Castle, 2009
Letters From The Labyrinth, 2015
