Αυτός είναι δίσκος! (με απλά λόγια). Φωνάρα, μουσικάρα, ενέργεια στο φουλ. Δεν με εξέπληξε το γεγονός ότι η μπάντα ξεκίνησε ως tribute των Helloween, καθώς ξεχωρίζω και το ύφος αλλά και ακούω ξεκάθαρα μια Kiske-ικη διάθεση της φωνής. Μελωδικότατοι και ταυτόχρονα επιθετικοί, οι Trick Οr Treat μου φτιάξανε την τρομερή αυτή βροχερή βραδιά.
Το μόλις σαράντα δευτερολέπτων “Down Οf Times” ξεκινάει το “Rabbits’ Hill” και προετοιμάζει το έδαφος για το “Prince With A 1000 Enemies”. Τρομερά ξεκινάμε με μελωδική power διάθεση των οργάνων και μια καταπληκτική φωνή που έρχεται σαν κερασάκι στην τούρτα. Επόμενο στη σειρά το “Spring in the Warren” και πραγματικά πρόκειται για μια ανοιξιάτικη ατμόσφαιρα και από άποψη στίχων αλλά και Φυσικά από άποψη μουσικής! Κι όμως και αυτό το κομμάτι είναι μια εισαγωγή για το “Premonition” που έρχεται μετά, ξεκινώντας με τις ίδιες νότες αλλά με τελείως άλλο χρώμα! Τα παιχνίδια με το tempo και οι αλλαγές ανάμεσα στα μέρη του κομματιού ήταν πιστεύω με τον καλύτερο τρόπο συνδεδεμένες. Και μπορεί το κομμάτι να τελειώνει αλλά έρχεται η συνέχεια με το “Wrong Turn”. Το οποίο είναι μία κλασσικού τύπου power σύνθεση που όμως νομίζω πως και πάλι έχει μια σφραγίδα αυθεντικότητας με τον τρόπο που το φέρνουν στα ηχεία μου οι Trick Or Treat.
Το “False Paradise” είναι κάτι πολύ ξεχωριστό που μου τράβηξε την προσοχή με τις πολυφωνίες στο ρεφραίν και την γοητευτική απλότητά του. –Έχε χάρη που σχηματίζω άποψη ακούγοντας όλο το δίσκο χωρίς να επέμβω, αλλιώς θα είχε μπει ήδη στο “repeat”– Μεταλλική κλωτσιά απ’ τα ’80s δέχτηκαν τα ακουστικά μου από το “Between Anger And Tears”. Κάτι τα ψηλά φωνητικά, κάτι τα πρίμα στις κιθάρες, κάτι τα δεύτερα στο ρεφραίν, ήρθε και με τρέλανε. Η τρομερή εισαγωγή του “Rabbits’ Hill”, με φέρνει πίσω στην Power πλευρά της μπάντας. Δικαίως μοιράζεται το όνομα με το δίσκο ολόκληρο. – Μεγάλο ‘συν’ ο τρόπος σύνδεσης και η σειρά των κομματιών σε αυτόν το δίσκο!
Γρήγορο, αλλά χωρίς να εξαφανιστεί η μελωδία και με ΜΕΓΙΣΤΟ HIGHLIGHT: οι πολύ ψηλές δεύτερες φωνές στο βάθος και δεύτερο HIGHLIGHT: τα σόλο των οργάνων στο τέλος! Απλά επικό! Το “The Tale Of Rowsby Woof” ξεκινάει με αφήγηση και οι Trick Or Treat έρχονται και συνεχίζουν αυτό το λογοτεχνικό ταξίδι με τη μουσική τους. Σωστή εξιστόρηση και απλά πανέμορφο! Το “SossoSpasso” είναι ένα instrumental μέρος… Λίγο άκυρο θα έλεγα, αλλά απ’ την άλλη, γιατί όχι; Έτσι κι αλλιώς μας εισάγει ωραιότατα στο “I’ll Come Back For You” που περιμένει τη σειρά του για να συνεχίσει να με εκπλήσσει. Μπορεί να μην πρόκειται για το καλύτερο κομμάτι το δίσκο αλλά εμένα προσωπικά μου γέννησε ένα συναίσθημα νοσταλγίας καθώς ο δίσκος πήγαινε σιγά σιγά προς το τέλος του. Και αποδείχθηκα σωστότατη στο θέμα της νοσταλγίας με το “Bright Eyes” … Υπέροχος τρόπος να κλείσεις έναν δίσκο.
9/10
Ντένια Παλαιολόγου
[email protected]
