Αρκετά καλός Hard Rock δίσκος με τρομερές κιθάρες και εξαιρετικά φωνητικά και με 2,3 κομμάτια δυναμίτες! Καλά το ‘τρομερές’ είναι ίσως και λίγο σαν λέξη για να περιγράψει το τι show κάνει ο Vinnie Moore σε αυτόν το δίσκο, (σε Κλασικά Rock πάντα μονοπάτια, οι νοσταλγοί των παλιών εποχών του Vinnie Moore δυστυχώς δε θα πάρουμε, περά πολύ λίγων shred ξεσπασμάτων). Παρόλα αυτά και εδώ δεν παύει να εντυπωσιάζει με τρομερά riffs που αποτελούν ένα συνονθύλευμα AC/DC, Stevie Ray Vaughan, Lynyrd Skynyrd και φυσικά και δικού του προσωπικού ύφους. Υπάρχουν βέβαια και κομμάτια που οι κιθάρες και το όλο γενικά ο ήχος συνολικά ξεφεύγει από την αμερικανιά που διαχέει το δίσκο κατά μεγάλο ποσοστό και θυμίζει τον κλασσικό βρετανικό ήχο της μπάντα όπως και μερικά σολίδια θυμίζουν τον μετρ της μελωδίας Michael Schenker, χαρακτηριστικό παράδειγμα το μπαλαντοειδές υπερέπος ‘Burn your House Down’. Επίσης τρομερές ερμηνείες από τον τραγουδιστή Phil Mogg του οποίου η φωνή ακούγεται πιο μεστή από ποτέ. Γενικά οι UFO πατάνε τα 20 albums με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πόσες μπάντες χάνουν την έμπνευση τους ή τις βαράει το Alzheimer μετά τις 5,6 κυκλοφορίες! Όπως προείπα ο δίσκος έχει και κάποια κομμάτια που ξεχωρίζουν πέρα από την μπαλάντα. Συγκεκριμένα πολύ καλό και ανεβαστικό το εναρκτήριο κομμάτι και κυριολεκτικά στον αντίποδα ηχητικά το πολύ προσεγμένο ‘Angel Station’. Τέλος το καλύτερο, για μένα, κομμάτι του δίσκου και το πιο γρήγορο είναι το ‘Wonderland’ αν και χιλιοπαιγμένο άκουσμα δεν παύει να συναρπάζει! Ειδικά το σόλο που τραβάει ο Vinnie Moore είναι και το κερασάκι στη τούρτα. Ένας αρκετά καλός δίσκος λοιπόν, τον οποίο για κάποιο λόγο που δεν ξέρω περίμενα καλύτερο, που ροκάρει σκληρά και κλασσικά και δεν πρόκειται να αφήσει κάποιον που δεν αγνοεί τις βάσεις αυτών που ακούει, ασάλευτο.
7,5/10
Γιώργος “Kelenmar” Βασιλειάδης
