Μπορεί οι Victims of Creation τη στιγμή που μιλάμε να κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους, όμως μόνο σαν νέα μπάντα δεν θα πρέπει να τους εκλάβουμε. Οι Μαλτέζοι υφίστανται σαν συγκρότημα εδώ και περίπου 20 χρόνια παίζοντας σε τοπικά clubs από το 1994, αλλά έως τώρα δεν είχαν στο ενεργητικό τους κάποια επίσημη κυκλοφορία είτε αυτό λέγεται album, είτε EP, demo κλπ. Μετά από πάμπολλες αλλαγές στο line up και πειραματισμoύς στον ήχο τους, η μπάντα τελικά βγάζει στην αγορά το “Symmetry of our Plagued Existence”. Οι ρίζες της μουσικής των Victims of Creation προέρχονται από το doom/death με κύριες επιρροές τους My Dying Bride, Katatonia και Anathema των early 90’s,περίοδο την οποία οι ίδιοι πολύ αμφιβάλλω αν θυμούνται (ειδικά οι τελευταίοι έχουν αποκηρύξει το death και εν γένει το metal παρελθόν τους). Το album αποτελείται από 5 μακροσκελείς (η μικρότερη έχει διάρκεια 8:36 λεπτά) βαριές κι ασήκωτες συνθέσεις με ελάχιστα mid tempo περάσματα. Το album δεν προσφέρεται για περαστικές ακροάσεις, όσοι ψάχνετε για hit-άκια μην μπείτε καν στον κόπο, δεν είναι για σας. Η μπάντα πετυχαίνει να φτιάξει μια πένθιμη, καταθλιπτική, σάπια και αποπνικτική ατμόσφαιρα που καθιστά δέσμιο όποιον τολμήσει να εισχωρήσει στο album σε βάθος. Καθοριστικός παράγοντας των παραπάνω είναι το rhythm section των Dino Misfud Lepre (τύμπανα) και Rex (μπάσο, φωνητικά),με τον τελευταίο να συμπληρώνει το πάζλ με τα απόκοσμα φωνητικά του. Το κιθαριστικό δίδυμο των AJ Burd και Daniel Bartolo στέκεται σε αξιοπρεπή επίπεδα με κάποια πολύ αξιόλογα riffs και συναισθηματικά solos (σε αυτό το είδος άλλωστε δεν χρειάζονται βιρτουόζικες φανφάρες). Το εναρκτήριο “Chapter XXIII”, είναι ίσως το πιο up-tempo κομμάτι του δίσκου με αρκετές old school death αναφορές. Highlight του album κατ’ εμέ είναι το “Tree of Iniquity”, το πιο μικρό σε διάρκεια τραγούδι αλλά και αυτό με τη μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε ήχους. Αν θέλει η μπάντα να κάνει κάτι πραγματικά καλό στο μέλλον, τέτοιες συνθέσεις θα πρέπει να έχει σαν σημείο αναφοράς, δεν χρειάζεται να τραβάνε ένα τραγούδι μέχρι να ξεχειλώσει. Εν τέλει το “Symmetry of our Plagued Existence” κρίνεται συμπαθητικό δισκάκι, δεν φέρνει κάποια καινούρια πρόταση, τιμά τις ρίζες του και είναι φτιαγμένο από καλά υλικά (αν έχεις έτοιμη τη συνταγή, δύσκολο ν’ αποτύχεις).Οι οπαδοί που αρέσκονται στο παλιομοδίτικο doom/death θα το εκτιμήσουν.
6.5/10
Παναγιώτης Παπαλεξόπουλος
