Οι Shelter είναι Γάλλοι. Spetsnaz είναι οι ειδικές δυνάμεις της Ρωσίας. Δεν ξέρω αν εννοούν κάτι με αυτό, αλλά το καλύτερο; Πολλές φορές αναφώνησα «τι φάση;» με αυτόν το δίσκο και η ονομασία της μπάντας δεν είναι καν στα honorable mentions αυτών των στιγμών.
Κατ’ αρχάς, οι ίδιοι οι Shelter μας λένε ότι παίζουν mathrock / progrock. Εγώ δεν τους πιστεύω. Αυτό όχι γιατί στην αρχή δεν κατάλαβα τι ακριβώς παίζουν, αλλά επειδή σε μουσική σαν κι αυτή δεν έχουν νόημα οι κατηγοριοποιήσεις (sorry για το κλισέ, αλλά με έτρωγε, έπρεπε να το πω).
Επομένως, αυτό που παίζουν οι Shelter στο “Spetsnaz”, εγώ το βαφτίζω trumpet metal. Να μας ζήσει.Μη σκεφτείτε τις «φλωριές» που έχουμε συνηθίσει, όπου η μπάντα μαίνεται και από πίσω ακούγεται μια εσάνς συμφωνικής ορχήστρας όπου ακούγεται και λίγη τρομπετίτσα μέσα. Εδώ έχουμε κανονικότατα soloτρομπέτας που βάζουν κάτω την κιθάρα. Από εμένα είναι ναι. Γαμάτη ιδέα.
Δεν υποβαθμίζουμε όλη την υπόλοιπη μουσική του “Spetsnaz”, φυσικά. Όλα τα μέλη του είναι πολύ καλοί παίχτες που προέρχονται από διαφορετικά μουσικά υπόβαθρα και αναμειγνύουν πανέμορφα όλες τους τις επιρροές μέσα στο album, με το metalνα κατέχει πάντα τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Αλλά την τρομπέτα τη λάτρεψα.
Η ατμόσφαιρα του albumείναι τελείως ξέφρενη και τρελή, απολύτως μανιασμένη σε ορισμένες στιγμές. Σε άλλες, θα έλεγα ότι είναι μέχρι και χορευτική, πλήρως ξεσηκωτική! Όλα αυτά σε μόλις είκοσι λεπτά μάλιστα. Κάτι τέτοιες πρωτότυπες ιδέες είναι τελικά και οι πιο διασκεδαστικές. Αυτές που σου κινούν ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον να ψάχνεις νέους ήχους. Οπότε, για τον προσωπικό πειραματισμό και μόνο, ακούστε το “Spetsnaz” και δε θα χάσετε.
8/10
Τζούλια Τσαγκάρη
