Οι Βραζιλιάνοι μας βρίσκουν με το νέο τους EP με μόλις 7 κομμάτια, και απορώντας γιατί δεν βγάζουν έναν δεύτερο δίσκο. Παρόλα αυτά αυτή τη φορά βρήκα τους στίχους και τη θεματολογία τους κάπως πιο “δομημένα” από τις προηγούμενες δουλειές τους. Μην ξεχνάμε πως μόλις 6 χρόνια πριν με το ντεμπούτο τους “Chemical Assault” έγιναν μία από τις πιο ελπιδοφόρες thrash metal μπάντες, κατακτώντας τους πάντες με τα καταπληκτικά live τους. Ένα απογοητευτικό που πρόσεξα, είναι ότι η εγγραφή του “Annihilation Process” είναι κάθε άλλο παρά φοβερή. Και το κύριο πρόβλημα της ηχογράφησης είναι πως απλά λείπει η έμπνευση. Η δημιουργικότητα των Violator φαίνεται να έχει περιπέσει σε στασιμότητα και αντί για φρέσκα και ισχυρά τραγούδια ερχόμαστε αντιμέτωποι με πολλά από τα συμπτώματα της μουσικής πτώχευσης. Και είναι πάρα πολύ νωρίς για να πέσουν από τώρα σε τέτοια μονοπάτια. Ο γρήγορος ρυθμός είναι πανταχού παρών και η θεματολογία με εξέπληξε ευχάριστα. Έχουν σταματήσει να εξυμνούν τόσο τη δόξα του trash και ότι το mosh pit είναι λόγος να ζεις, και αντ’αυτού υπάρχουν προβληματισμοί όσον αφορά την άγνοια της κοινωνίας, τα πειράματα σε ζώα καθώς και για ένα αποκαλυπτικό μέλλον. Πέρα από τα μειονεκτήματα, σίγουρα δεν θεωρώ το “Annihilation Process” μία γενική απώλεια. Δύο κομμάτια ξεχωρίζουν: “Futurephobia” και “You’ll Come Back Before Dying”, το οποίο είναι διασκευή. Η παραγωγή δεν κάνει το EP να ακούγεται και τόσο ευχάριστα, και συν τοις άλλοις το νέο thrash κίνημα παρουσιάζει σημάδια εξάντλησης από νωρίς. Θέλω να πιστεύω πως αυτή είναι η τελευταία δουλειά τους χωρίς έμπνευση και ότι οι υπόλοιπες θα μας αφήσουν άφωνους. Το “Annihilation Process” είναι στα όρια μεταξύ νορμάλ και καλού.
6,5/10
Μαρία Θεοδωράκη
