Αυτή τη φορά θα εισχωρήσουμε στα νερά του brutal death metal. Και θα το κάνουμε αυτό για να συναντήσουμε το αμερικάνικο συγκρότημα με το γλαφυρό όνομα Vomit Forth. Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς σχηματίστηκαν οι Vomit Forth, αλλά είναι γνωστό πως το 2018 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους demo και το πρώτο τους EP, με τίτλο “Inherent Laceration”.
Τον επόμενο χρόνο επέστρεψαν με το δεύτερο EP τους, το “Northeastern Deprivation”, ενώ το 2021 έβγαλαν το δεύτερο demo τους. Συνεχίζοντας το παραγωγικό τους σερί, οι Αμερικανοί μας παρουσιάζουν φέτος την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά, με τίτλο “Seething Malevolence”, που απαρτίζεται από έντεκα κομμάτια.
Το “Seething Malevolence” είναι ακριβώς ότι θα περίμενε κανείς από μια brutal death metal κυκλοφορία και οι Vomit Forth δεν προχωράνε σε καμία είδους παρέκκλιση από το είδος. Το μόνο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια μορφή έκπληξης είναι δύο μονόλεπτες ορχηστρικές συνθέσεις, οι οποίες είναι αργές και ατμοσφαιρικές, με μελωδίες που είναι ζοφερές και με μία απειλητική διάθεση.
Από ‘κει και πέρα, έχουμε όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το συγκεκριμένο είδος. Θολή παραγωγή, ακατάληπτα brutal φωνητικά, αρκετά βαριά μουσική, σκοτεινή ατμόσφαιρα και ταχύτητες που κυμαίνονται από αργές μελωδίες έως γρήγορα ξεσπάσματα με blast beats. Και πέρα από τη θολή παραγωγή, οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν και αρκετή παραμόρφωση, ώστε να κάνουν το τελικό αποτέλεσμα ακόμη πιο βαρύ και σκοτεινό και λιγότερο ευκολοχώνευτο.
Πέρα από τα ωραία γρήγορα ξεσπάσματα, τα οποία πολλές φορές συνοδεύονται και από γκρουβάτα riffs στην κιθάρα, που έρχονται σε μια ωραία αντίθεση με τη γενικότερη brutal νοοτροπία, εκείνο που ευχαριστήθηκα ήταν οι πιο αργές στιγμές. Και αυτό γιατί έκαναν ακόμη πιο έντονη την αίσθηση ζόφου που επικρατεί, ενώ η αργόσυρτη μουσική και τα αργά και βαθιά φωνητικά, σε έκαναν να νομίζεις πως κάτι μοχθηρό και απειλητικό κρύβεται στις σκιές κάπου γύρω σου.
Το “Seething Malevolence” είναι μια ξεκάθαρη κυκλοφορία, που ανήκει ολότελα στο χώρο του brutal death, χωρίς φανφάρες και χωρίς να προσπαθεί να περάσει για κάτι που δεν είναι. Δεν επαναπροσδιορίζει το συγκεκριμένο είδος ούτε προσφέρει εκπλήξεις. Είναι, όμως, ένας δίσκος με τον οποίο θα περάσεις καλά στα τριάντα σχεδόν λεπτά που διαρκεί.
6.5/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
