Επανακυκλοφορία Heart Attack μέρος δεύτερο. Το γαλλικό thrash/groove metal συγκρότημα από τις Κάννες κυκλοφόρησε φέτος τον τρίτο του ολοκληρωμένο δίσκο, με τίτλο “Negative Sun”, και μαζί με αυτόν κυκλοφόρησαν ξανά και τα δύο προηγούμενα album του 2013 και του 2017.
Λογικά η απόφαση αυτή πάρθηκε εξαιτίας της μεταγραφής του συγκροτήματος από τη γαλλική Apathia Records στη γερμανική Atomic Fire Records, όταν η πρώτη έκλεισε το 2019, οπότε και η δεύτερη κυκλοφόρησε και τα τρία album μαζί. Μιλήσαμε ήδη για το “Stop Pretending” του 2013 και τώρα προχωράμε στο “The Resilience” του 2017.
Στον δεύτερο δίσκο τους οι Γάλλοι συνεχίζουν από εκεί που σταμάτησαν το 2013. Συνδυάζουν δηλαδή τη μοντέρνα προσέγγισή τους στο thrash με το groove metal, δημιουργώντας βαριές και δυνατές συνθέσεις, που κινούνται κυρίως σε μεσαίες ταχύτητες, που συνοδεύονται από αρκετά και χορταστικά γρήγορα ξεσπάσματα.
Το παίξιμο συνεχίζει να είναι καταιγιστικό, όπως στο “Stop Pretending”, με σαρωτικά riffs, πολλές breakdown στιγμές, αλλά και επιθετικά φωνητικά. Επίσης, διακρίνεται και εδώ η διάθεση για μια πιο τεχνική και progressive εκτέλεση, σπάζοντας έτσι την μονοτονία της βαριάς και επιθετικής μουσικής.
Ταυτόχρονα, όμως, υπάρχουν και κάποιες στιγμές που κάνουν τη μουσική να αποκλίνει, έστω και για λίγο, από το μοντέρνο thrash και το groove. Υπάρχουν, για παράδειγμα, κάποια σημεία εδώ κι εκεί που η χροιά της μουσικής φέρνει περισσότερο σε old-school thrash παρά σε μοντέρνο, κάτι το οποίο εκτίμησα ιδιαίτερα, καθώς διασκεδάζω περισσότερο με την old-school προσέγγιση στο thrash.
Πέρα από αυτό, δεν είναι λίγες οι φορές που ο ήχος γίνεται τόσο βαρύς και δυνατός και τα φωνητικά γίνονται πιο βαθιά και επιθετικά, που η μουσική ξεφεύγει από τα όρια του thrash και του groove, περνώντας σε πιο death μονοπάτια. Αλλά η πιο κραυγαλέα περίπτωση αλλαγής ύφους συναντάται στο τελευταίο και ομώνυμο κομμάτι, που πρόκειται για μια ορχηστρική και άκρως μελωδική οκτάλεπτη σύνθεση, με συνεχείς αλλαγές στο τέμπο, όπου θα ακούσουμε ωραίες και ατμοσφαιρικές μελωδίες, που θα μπορούσαν να ανήκουν σε κάποια μελωδική heavy metal κυκλοφορία.
Αν εξαιρέσουμε το τελευταίο κομμάτι, θα παρατηρήσουμε κι εδώ, όπως στο πρώτο album, μια σχετική επανάληψη στο ύφος των συνθέσεων. Ναι, έχουμε να κάνουμε με καταιγιστική μουσική και ωραία εκτέλεση από τους δεξιοτέχνες μουσικούς, ναι, θα περάσουμε σίγουρα καλά κατά τη διάρκεια της ακρόασης και ναι, η μουσική θα μας συνεπάρει και θα θέλουμε να χτυπιόμαστε συνεχώς, όμως στην πραγματικότητα το γενικότερο ύφος παραμένει ίδιο και δεν θα ξεχωρίσουμε κάποια σύνθεση.
Πάντως, όπως και να ‘χει, το “The Resilience” είναι ένας δυνατός δίσκος που θα μας κάνει να ξεδώσουμε και να βγάλουμε τυχόν θυμό που έχουμε μέσα μας, μέσω συνεχούς headbanging και κοπανήματος.
6.5/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
