Αγαπητά μου παιδιά, σήμερα και σε αυτή την κριτική θα ασχοληθούμε με γενικές εγκυκλοπαιδικές γνώσεις σχετικά με την μουσική σε μακρινά μέρη του κόσμου όπως η Κίνα. Έτσι θα μπορούσε να ξεκινήσει η σημερινή κριτική, καθώς τους Wang Wen δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι τους ξέρει έστω και ένας εδώ στην Ελλάδα (σ.σ.: για Ευρώπη δεν παίρνω και όρκο λόγο της Pelagic).
Οι Wang Wen λοιπόν, είναι ένα συγκρότημα από την Κίνα με σχεδόν τριάντα χρόνια παρουσίας, και θεωρούνται από τα πιο σκληρά εργαζόμενα indie post rock συγκροτήματα της χώρας, με ευρύ και φανατικό κοινό στα εκεί μέρη. Το “Painful Clown & Ninja Tiger” είναι το δωδέκατο άλμπουμ τους που συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το προηγούμενο “100,000 Whys”, μας παρουσιάζει μουσική που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι soundtrack μίας δραματικής ταινίας ή ενός ανατολίτικου θρίλερ.
Από το πρώτο άκουσμα καταλαβαίνεις ότι εδώ οι ρυθμοί είναι πολύ αργοί ακόμη και αν στο τέλος του πρώτου κομματιού ανεβαίνει λίγο η ένταση. Χαλαρά grooves και απαλές γραμμές μπάσου επικρατούν παντού έχοντας παράλληλα την συνοδεία μία πολύ ωραίας φωνής που όπως είναι φυσικό τα λέει όλα στα κινέζικα. Δεν ξέρω κατά πόσο αυτό μπορείτε να το ακούσετε και να το αφομοιώσετε, εγώ προσωπικά δυσκολεύτηκα αρκετά. Οι jazz στιγμές που έκαναν τον προκάτοχο του δίσκου να ξεχωρίσει στην Κίνα, υπάρχουν και εδώ, ίσως και σε περισσότερη ποσότητα αλλά πλέον υπάρχει και ένα πέπλο μελαγχολίας και απελπισίας, που κομμάτι με το κομμάτι διαφαίνεται η ελπίδα.
Δεν μπορώ να πω ότι αυτό το άκουσμα με έκανε να ξετρελαθώ ή να μην βαρεθώ. Σίγουρα άλλοι ακροατές με πολύ πιο ελαφριά άκουσμα από τα δικά μου, ίσως εδώ βρουν την γαλήνη που επιζητούσαν μία ζωή. Γούστα είναι αυτά και διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Αν είστε σαν εμένα, το ακούτε μία φορά μόνο και μόνο για να πείτε ότι το ακούσατε και μετά πάτε σε κάτι άλλο πιο λογικό.
4/10
Βαγγέλης Φαρρής
[email protected]
