Έχεις ένα σορό promo’s να ακούσεις. Έχεις βαρεθεί όσο δε πάει και σκανάρεις τα ονόματα από τις μπάντες για να περάσει η ώρα. Φτάνεις στο τέλος της λίστας και για κάποιο λόγο το Witchburner σου κάνει κλικ (γιατί άραγε?). Οι μη μυημένοι μπορεί να μη τους ξέρουν καν και ας έχουν σχεδόν 20 χρόνια στη πλάτη τους, αλλά για τους thrash-άδες δεν είναι άγνωστη μπάντα. Με δύο νέα μέλη κυκλοφορούν μέσω της High Roller Records το έβδομο full length άλμπουμ τους με τίτλο “Bloodthirsty Eyes”. Τα δύο νέα μέλη έχουν φέρει έναν φρέσκο αέρα στη μπάντα, χωρίς αυτό να σημαίνει όμως ότι το στυλ τους έχει αλλάξει. Σίγουρα η φωνή του Pino Hecker δεν είναι ίδια με του Metallic Mayhem (a.k.a Andy R.), αφού κατά τη γνώμη μου έχει μία πιο επιθετική χροιά. Τώρα μουσικά δεν θα ακούσετε τίποτα παραπάνω από κλασικό Τευτονικό thrash. Και παρόλο που λατρεύω τη συγκεκριμένη σκηνή, το “Bloodthirsty Eyes”, χωρίς να είναι κακό, δεν είναι και το άλμπουμ που θα με κάνει να μείνω με ανοιχτό το στόμα. Ναι όλα τα κλισέ υπάρχουν εδώ, ναι η δίκαση υπάρχει σε τακτά χρονικά διαστήματα, το “τούπα τούπα” (μουσικότατος όρος) πάει σύννεφο αλλά… Είναι σα να πίνεις μπύρα χωρίς αλκοόλ ή καμία Corona. Γευστικά δεν είναι κακές (στην ανάγκη) αλλά δε παθαίνεις κιόλας. ο Pino δίνει το κάτι έξτρα στον δίσκο, υπάρχουν κάποια σημεία που σε πιάνουν από το λαιμό, αλλά υπάρχουν και σημεία που το druming κουράζει και τα riffs είναι σαν μπουκωμένα ξυράφια και δε “κόβουν”. Με λίγα λόγια δε είναι κακοί αλλά δεν είναι και η μπάντα που αν την ακούσεις δε θα μείνεις και με το στόμα ανοιχτό. Αυτοί που τους ακολουθούν εδώ και χρόνια, θα βρουν στο “Bloodthirsty Eyes” ένα ακόμα δίσκο που θα τους αρέσει. Οι υπόλοιποι και να μην τον ακούσουν δεν θα χάσουν τίποτα σπουδαίο ΥΓ. +μίσος βαθμός για το T-shirt Bulldozer που φοράει ένα από τα μέλη.
6/10
Χάρης Παπαδόπουλος
