Πολλές φορές όταν ακούμε μία μπάντα καινούρια, θέλουμε να ακούσουμε κάτι φρέσκο, κάτι επαναστατικό κάτι που να το κάνει να ξεχωρίζει από το σορό με κυκλοφορίες που υπάρχουν πια κάθε μήνα. Άλλες φορές αυτό που αναζητούμε είναι κάτι που να μας θυμίζει “…τις παλιές καλές εποχές”, που λέμε οι περισσότεροι που είμαστε κάποιας ηλικίας. Η δεύτερη λοιπόν δουλειά των Sonic Reign, “Monument In Black” ανήκει στη δεύτερη κατηγορία., τουλάχιστον όσο αναφορά το κομμάτι που θυμίζει τις παλιές ημέρες. Το θέμα είναι αν το κάνει με τρόπο που να σου μείνει κιόλας. Οι Sonic Reign ακολουθούν τα βήματα των μεντόρων τους όπως είναι οι Satyricon, οι Darkthrone, και οι Emperor και ακούγοντας λίγο τη πρώτη τους δουλειά, μπορώ να πω πως το ντουέτο από τη Γερμανία δεν έχει χάσει τη δυναμικότητά του και την οργή του, αλλά το κακό είναι ότι αν και υπάρχει μουσικότητα, πολλές φορές ανάμεσα στα τραγούδια επαναλαμβάνονται. Και σε αυτό δεν φταίνε οι κιθάρες, τομέας στον οποίο έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά με ωραία “μελωδικά” περάσματα και με thrash-ίζον ύφος σε σημεία, αλλά τα υπόλοιπα όργανα και οι ενορχηστρώσεις που κάνουν το άλμπουμ να ακούγεται πολύ…. επίπεδο. Για παράδειγμα, αν παραδείγματος χάριν επικεντρωθεί κάποιος στα φωνητικά, τα οποία δεν είναι άσχημα αλλά είναι σαν να υπάρχουν απλώς γιατί πρέπει, θα νομίζει ότι ακούει το ίδιο τραγούδι για 46 λεπτά. Η παραγωγή από την άλλη είναι αυτή που πρέπει: καθαρή αρκετά για αν ακούς όλα τα όργανα, αλλά συνάμα αρκετά βρόμικη για να μη χάσει ο δίσκος τη μουντίλα του και την κακία του. Πραγματικά μου είναι δύσκολο να βάλω βαθμό.. νομίζω ότι είναι αναλόγως τη φάση που είναι ο καθένας. Αλλά σε γενικές γραμμές αν είστε fans του ήχου που έχουν οι μπάντες που αναφέρθηκαν πιο πάνω από άλλο συγκρότημα, χωρίς να ψάχνουν για κάτι καινούριο, τότε το “Monument In Black” είναι για εσάς! Αν από την άλλη δεν είστε die-hard fans και απλώς γουστάρετε να ακούτε Satyricon και Darkthrone, τότε μείνετε σε αυτούς.
6.5/10
Χάρης Παπαδόπουλος
