Καλή προσπάθεια μελωδικού Raw Black Metal Ευρωπαϊκής κοπής, με μερικά πολύ όμορφα σημεία, από τη Λευκορωσία, με το ύφος να θυμίζει λίγο Burzum στα πιο ατμοσφαιρικά εισαγωγικά σημεία και Arckanum στο γενικότερο ύφος αλλά και να έχει και αρκετά στοιχεία από Pagan μπάντες της Ανατολικής Ευρώπης. Η one-man μπάντα υφίσταται από το 1999 αλλά πρώτη φορά έβγαλε δίσκο το 2010. Το 2011 επίσης ηχογραφεί την δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά της και φτάνουμε στο 2012 που μας προσφέρει την τρίτη της δουλειά, δηλαδή αυτό το όμορφο δισκάκι που στα Αγγλικά τιτλοφορείται ως ‘The whisper of the Black Leaf’. Και οι τρεις δίσκοι της μπάντας κινούνται όλοι στο ίδιο ύφος και πάνω κάτω στο ίδιο επίπεδο αν και πιστεύω ότι το δεύτερο τους πόνημα, το ‘Шэпт Чорнага Лісьця’, είναι ότι καλύτερο έχει να προσφέρει η μπάντα μέχρι τώρα. Παρόλα αυτά και εδώ αν και έχουν πέσει αρκετά οι ταχύτητες και η γενικότερη ανωμαλία, φαίνεται οι συνθέσεις να προσπαθούν με δειλά βήματα να περάσουν σε ένα πιο μελωδικό – εγκεφαλικό επίπεδο. Επίσης γίνεται πολύ εκτενής χρήση καθαρών φωνητικών στα Λευκορώσικα που θυμίζουν παπά να κάνει κήρυγμα υπό τη συνοδεία παγανιστικών μελωδικών leads και τελικώς το αποτέλεσμα λέει. Γενικά αυτός ο δίσκος αν και σχετικά πιο άνευρος από τις προηγούμενες τους δουλειές φαίνεται να μεταδίδει ένα επικό συναίσθημα με πολύ ωραίο και αβίαστο τρόπο. Βέβαια πολύ μεγάλης διάρκειας δίσκος για κάτι τέτοιο, αναλογιζόμενοι και τη Burzumική μονοτονία που διακατέχει τα κομμάτια και σίγουρα μονοκοπανιά δεν ακούγεται με την καμία. Τα εισαγωγικά του είναι μνημειώδη, ειδικά το intro του δίσκου το οποίο αγγίζει αρκετά το Avant-Garde. Από εκεί και πέρα τα κομμάτια που ξεχωρίζουν πολύ είναι το κήτος ‘Цямрычнае Таемства’ (‘Gloomy Sacrament’) το οποίο φέροντας και στοιχεία Funeral Doom, ξετυλίγεται σε ένα 11λεπτο ύμνο και το πολύ καλό ‘Голас Крыві’ (‘A Call Of The Blood’) με πολύ όμορφες μελωδίες. Όμως το καλύτερο του δίσκου πιστεύω είναι μακράν το ‘Спыняецца Кола Жыцьця’ (‘The Life Wheel Stops’) το οποίο μετουσιώνει όλα τα καλά της μπάντας σε ένα 8λεπτο επίδιο. Τελικώς ο δίσκος είναι αρκετά εμπνευσμένος αν και εντελώς άνευρος, αλλά και με μερικές πιο μέτριες συνθέσεις. Όσοι είχαν ασχοληθεί με τη μπάντα στο παρελθόν ξέρουν τι να περιμένουν καθώς έχουν ήδη έρθει σε επαφή με τη πιο μελωδική μεριά της μπάντας. Οι υπόλοιποι τόσο λάτρεις του ατμοσφαιρικού αλλά και του κλασσικού black ήχου ας τσεκάρουν ίσα-ίσα για τα κομμάτια που ξεχωρίζουν.
7/10
Γιώργος “Kelenmar” Βασιλειάδης
