Στη ζωή μου σίγουρα έχω κάνει πολλά λάθη. Έχω στενοχωρήσει άτομα, έχω πληγώσει άτομα. Η ζωή όμως πάντα κάπως θα σου τα φέρει και θα σε κάνει να πληρώσεις γι’ αυτά. Ο τρόπος που γίνεται αυτό, ποικίλει. Εμένα απ’ ότι φαίνεται το κάρμα μου είναι να μου κάθονται για παρουσίαση κάτι τέτοια albums που απορώ για ποιο λόγο αποκαλείται αυτό μουσική.
Βαθιά υπαρξιακά θέματα λοιπόν, αλλά τι άλλο να σκεφτώ όταν ακούω μια μπάντα σαν τους 23 And Beyond The Infinite; Από το όνομά τους να υποθέσω ότι στα 23 τους είδαν για πρώτη φορά το Toy Story και τους άρεσε η χαρακτηριστική φράση του Buzz Lightyear.
Η μπάντα κατάγεται από την Ιταλία και αυτό είναι το τρίτο full-length album τους, ενώ έχουν βγάλει και δύο EPs. Το “Elevation To The Mystery” με το απαράδεκτα κακόγουστο εξώφυλλο έχει οχτώ τραγούδια και κρατάει λίγο παραπάνω από ένα μισάωρο.
Το στυλ λοιπόν των Ιταλών είναι psychedelic garage rock και είναι απίστευτα εκνευριστικό. Ηχογραφήθηκε μάλιστα αναλογικά, επειδή για κάποιο λόγο έπρεπε τα αυτιά μας να υποφέρουν ακόμα περισσότερο από την αμπαλοσύνη τους. Τραγούδια τίγκα στο reverb, γελοία μαστουρωμένα φωνητικά χαμένα στο δικό τους κόσμο, ήχος που σου τρυπάει τον εγκέφαλο και από ένα σημείο κι ύστερα απλά παρακαλάς να σταματήσει.
Γενικά σε κάθε κυκλοφορία που πέφτει στα χέρια μου, όσο και αν δε μου αρέσει, προσπαθώ να βρω κάτι της προκοπής. Κάτι που έκαναν καλά, κάτι που αξίζει προσοχής, κάτι που σώζεται από το υπόλοιπο σύνολο, κάτι τέλος πάντων που να με κάνει να αναγνωρίσω ότι αντικειμενικά η μπάντα έκανε καλή δουλειά.
Όχι όμως εδώ πέρα. Όσο και να πίεσα τον εαυτό μου για να μην αδικήσω τη (σεβαστή) δουλειά που ρίξανε, το album δε χρησιμεύει ούτε για να διώχνει τα περιστέρια από το μπαλκόνι. Δεν ακούγεται ούτε υπό την επήρεια ναρκωτικών. Μακριά.
1/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com
